เธอเลือกที่จะเมินเฉยต่อคำว่า 'โง่' ที่อีกคนกราดใส่ ป้าแม่บ้านคนนั้นที่ยืนอยู่ไม่ไกล มองมาที่เธอเพียงเล็กน้อย ก่อนจะมองตามหลังคนที่กำลังขึ้นไปบนบ้าน ด้วยท่าทางหนักอกหนักใจ
"อย่าไปถือสาเขาเลยนะคะคุณหนู.."
น้ำเสียงแห่งความห่วงใยร้องบอกอยู่ใกล้ๆ เสมือนกับว่า เขามีความเห็นในรูปแบบที่คล้ายเธอ คือปฐพีไม่มีทางยอมปล่อยเธอง่ายๆ ตราบใดที่เขายังไม่มีของเล่นชิ้นใหม่ หรือเจอคนที่ถูกใจ
ทุกอย่างเป็นไปในรูปแบบที่วางเอาไว้ คือเธอไปเก็บของที่คอนโดพร้อมกับย้ายออก และมีโอกาสได้บอกเมษยาเพื่อนรัก ก็ตอนที่เธอไปช่วยเก็บของนั่นเอง
"ทำไมไม่ตบสักทีวะหมวย เลวแค่ไหนคิดดูสิ นางยังมีหน้ามาพูดแบบนั้นอีก ควรหมั่นไส้เบอร์ไหน เป็นฉันนะ ฉันตบไม่ไว้หน้าเด็ดขาด เพื่อนแม่งเลว รู้ทั้งรู้ ว่าเพื่อนชอบ ทำแบบนี้ได้ไงวะ!"
คำพูดประโยคนั้น สะกิดใจของเธออย่างจัง ส่วนหนึ่งก็เพราะเหตุการณ์ที่ได้รู้ได้เห็นมาก่อนหน้านั้น แล้วไหนจะเรื
