ปฐพีไหวไหล่ไม่สนใจ เมื่อเห็นบิดาทำตาขวางใส่ เขาแค่พูดอะไรนิดๆหน่อยๆ ตามความคิดของตัวเอง ไม่ได้ทำอะไรมากมาย มีแต่พ่อเขานั่นแหละที่ใจร้าย รู้ทั้งรู้ว่าเขากับยัยนั่นเป็นอะไรกัน ก็ยังจะยกเธอให้ไอ้คนนั้น
"ปลาก็ดีนะครับ.. ผมชอบทานปลา"
อนุชา ตอบออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม มันขยับจานยื่นไปทิศทางที่หมวยนั่ง ก่อนที่ยัยนั่นจะตักปลาชิ้นใหญ่ให้อย่างใส่ใจ
"ช่วงนี้ที่บริษัทเป็นยังไงบ้างล่ะอาร์ท ยุ่งมากไหม"
"ไม่เลยครับคุณอา ที่บริษัทวางระบบทุกอย่างไว้ดีอยู่แล้ว ช่วงปีสองปีที่ผ่านมา ที่บริษัทจะถือว่าเจองานหินหน่อย ที่วางระบบไม่ค่อยดี แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีปัญหาเลยครับ ผมอยากให้คุณพ่อวางมือและหันไปพักผ่อนมากอยู่เหมือนกัน"
"พ่อของอาร์ทโชคดี ที่มีลูกเอาไหน.."
รอยยิ้มของบิดาของเขาบ่งบอกว่า ปลาบปลื้มและอบอุ่นหัวใจ พอได้ยินแบบนั้น เขาจึงทรุดหน้าต่ำลงไป เพราะลูกอย่างเขามันไม่เอาไหนเลย
"อาหารอร่อยมากครับ ขอบคุณคุณอ
