เพียงแค่เธอนึกถึงเขา รายชื่อของเขาก็ผุดขึ้นมาบนหน้าจอสมาร์ทโฟน เสมือนกับรู้ ว่าเธอกำลังพูดถึงเขายังไงยังงั้น
"ฮั่นแน่.. พี่พีนี่นา เดี๋ยวนี้พัฒนาถึงขั้นโทรหา แสดงว่าพี่แกเอาจริงแล้วใช่ป่ะ.."
เพื่อนรักเอ่ยแซวทันทีที่เห็นแบบนั้น รอยยิ้มสวยปรากฎที่ใบหน้า พลางขยับนิ้วชี้ไปมา เป็นเชิงเย้าแหย่
"เธอจะไปเอาอะไรกับคนอย่างเขาล่ะเมย์ เขาก็คงจะอยากเอาชนะพี่อาร์ทเท่านั้นแหละ เธอก็รู้เหมือนฉันรู้ เห็นเหมือนฉันเห็น ว่าคนอย่างปฐพีแสนยิ่งใหญ่ มีนิสัยเป็นยังไง.."
เธอส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ไม่ได้คิดสักนิด ว่าคนอย่างเขา จะมาเสียเวลาอะไรกับเธออยู่นาน คนเรามักมีช่วงเวลาเสมอ บางช่วงก็อาจจะยังพอใจ บางช่วง ก็อาจจะเบื่อหน่ายได้ง่ายๆเช่นเดียวกัน
"เอาล่ะๆ รับสายพี่พีเถอะ ฉันอยากรู้แล้ว ว่าปฐพีผู้ยิ่งใหญ่ โทรมาว่ายังไง.."
เมษยาเพื่อนรักรีบยุโดยไว และเธอก็ยอมกดรับสายแต่โดยดี
(ฮัลโหลหมวย.. พี่พักเที่ยงน่ะ ก็เ
