เมื่อได้เอ่ยคำมั่น อีกคนก็พร่ำคำโกหกออกมาเป็นมั่นเป็นเหมาะ เขาพูดออกไปต่างๆนาๆ ว่าวันนี้ทั้งวันเขาไปเจออะไรมาบ้าง ในขณะที่เธอได้แต่นิ่งรับฟัง ทั้งๆที่รู้ความจริงอยู่แล้วแก่ใจ ว่าอะไรเป็นอะไร
"พี่พีเหมือนจะเข้าใจระบบงานในบริษัทดีจังเลยนะคะ เหมือนคนเคยทำงานด้านนี้มาก่อน"
"มันก็ต้องเป็นแบบนั้นสิหมวย ก็พี่เรียนมาทางด้านนั้น แล้วที่พี่ปล่อยตัวเองโดยไม่ทำอะไรเลยมาตั้งนาน เพียงแค่พี่อยากพักผ่อนก่อนเท่านั้นเอง.."
เขาโอ้อวดเรื่องของตัวเองพลางยิ้มกว้าง โดยที่เธอยิ้มไม่ออกด้วยซ้ำ
"ค่ะ.. ถ้าพี่ตั้งใจทำงานแบบที่ว่า หมวยก็ยินดีล่วงหน้าแทนคุณพ่อเลยนะคะ.."
"เดี๋ยวสิหมวย.."
เขายังพยายามคว้ามือของเธอไปจับเอาไว้ เมื่อเธอทำท่าจะก้าวผละห่างออกไป แต่แล้วเธอก็ยอมหยุดนิ่งอย่างว่าง่าย แล้วเลือกหยุดฟังในสิ่งที่เขาจะอธิบาย
"ถ้าพี่ประสบความสำเร็จ.. พี่จะขอเธอจากพ่อ"
"แต่หมวยไม่ใช่สิ่งของที่ใครจะมาขอได้ง่าย
