นานอยู่เหมือนกัน ที่ตาสวยของผู้หญิงปริศนาคนนั้น จะมองไปยังร่างของมัลลิกา ด้วยสายตาที่ยากเกินกว่าจะคาดเดาได้ จะบอกว่าเธอมองด้วยสายตาของความเกลียดชังมันก็ใช่ แต่แล้วใบหน้าที่นิ่งเฉย ก็เผยรอยยิ้มจางๆออกมา เมื่อร่างของมัลลิกาเดินผละออกจากผู้ชายคนนั้นในเวลาต่อมา
ขาสวยก้าวตามในทันที ไม่ได้สนใจว่าเธอจะเดินไปที่ไหน และท่าทีที่ไม่ระวังตัวของผู้หญิงคนนั้นมันยิ่งทำให้เธอพอใจ
มัลลิกาควานหากุญแจรถจากกระเป๋าสะพายใบใหญ่ แล้วคว้าสมาร์ทโฟนติดมือออกมาด้วย นิ้วเรียวกดเบอร์ปลายสายของคนที่เธอกำลังจะไปหา แต่ทว่า ยังไม่ทันที่เธอจะได้กดโทรออกไป มือของใครบางคนก็มาคว้าที่มือของเธอเอาไว้ ส่งผลให้สมาร์ทโฟนเครื่องนั้นร่วงลงสู่พื้นทันที
"อ๊ะ.."
เธออุทานพร้อมกับตวัดสายตามองหา ก่อนที่คิ้วสวยจะนิ่วเข้าหากัน เมื่อพบสีหน้าของคนที่กระทำกับเธอเมื่อสักครู่นั้น เหยียดยิ้มออกมาโดยไม่ได้รู้สึกผิดแต่อย่างใด
ซึ่งกิริยาอย่างนั
