น้องพี่ที่รัก

หลอก

ปฐพีเอาแต่จ้องมองภาพเบื้องหน้า การแสดงออกของน้องสาว ช่างเป็นอะไรที่ดูแปลกตา เธอดูระริกระรี้จนออกนอกหน้า และเขาก็กำลังสงสัยด้วยว่า ยัยน้องสาวผู้เรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ กับไอ้ผู้ชายที่แย่งผู้หญิงของเขาไป อาจจะเป็นกิ๊กกันแบบนั้นก็ได้

น่าแปลก ที่คนอย่างนายบดินทร์จะมาสนใจอะไรผู้หญิงแบบนี้ เท่าที่เขาเคยเห็นมันควงใครแต่ละที ไม่หน้าตาดีก็ต้องทรงโต ซึ่งน้องสาวของเขาคนนี้ไม่ตรงสเปคอะไรมันสักอย่าง จริงอยู่ที่หน้ายัยหมวย สวยอย่างกับนางในวรรณคดี แต่สัดส่วนของร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นตรงไหนๆ มันก็ไม่มีอะไรน่ามอง

"ว่าแต่ว่า น้องหมวยเที่ยวกลางคืนเป็นด้วยหรอวะพี!"

"คิดนานทำไมล่ะวะ ก็เห็นๆกันอยู่ปะ"

"แอ๊บงี้หรอวะ!"

เหมือนนายปกรณ์จะไม่อยากเชื่อสักเท่าไหร่ น้องสาวของเพื่อนรัก ช่างเป็นคนที่เรียบร้อยยิ่งนัก เขาเคยเห็นเธอนานๆครั้ง ก็ตอนที่ไปหานายพีที่บ้าน รายนั้นแม้แต่เดินผ่านก็ยังก้มศีรษะให้ ถ้าไม่ได้มาเห็นกับตา เขาก็คงจะไม่เชื่อเหมือนกัน

"แล้วเรื่องน้ำขิงมึงจะเอาไง ปล่อยให้มันคาบไปแดกง่ายๆเลยงี้หรอ!"

คิ้วหนาเริ่มนิ่วเข้าหากันใหม่ ความจริงคนอย่างปฐพีไม่จำเป็นต้องแคร์ผู้หญิงคนไหน ออกจะมีแต่ผู้หญิงที่วิ่งเข้าใส่ ต่างจากผู้หญิงที่ชื่อน้ำขิง ที่เธอไม่ค่อยจะเหมือนใคร เขามอบความพิเศษให้เธอมากกว่าคนไหนๆ แต่เธอกลับเลือกทิ้งเขาไปหาชู้รักคนใหม่ และที่สำคัญ เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่กล้าทิ้งเขาไป!

เสียหน้า เจ็บใจ อดที่จะห้ามความโมโหไม่ได้เหมือนกัน!

"อ้าวเฮ้ย จะไปไหนวะพี!"

นายปกรณ์เลือกร้องถาม เมื่อเห็นเพื่อนรักวางธนบัตรทิ้งไว้บนโต๊ะและทำท่าจะเดินเลี่ยงออกไป จากนั้นสายตาคมของเพื่อนรักก็ตวัดมองมา

"รำคาญ!"

เขาตอบออกมาเพียงประโยคสั้นๆ จากนั้นก็เดินออกจากร้านไป สายตาหลายต่อหลายคู่จับจ้องมาที่ร่างของเขาเป็นถ้วนหน้า ผู้หญิงหลายต่อหลายคนมีความต้องการที่อยากจะพาตัวเองเข้าหา แต่ก็ต่างรู้กันดีว่า ถ้าเขาไม่สนใจ คนนั้นก็เข้าใกล้เขาไม่ได้เหมือนกัน!

มือนิ่มบีบครั้นหน้าอกของผู้หญิงที่เขาเรียกหาเป็นอย่างหนัก ความเครียดที่เขาอัดอั้นไว้ ถูกเปร่งออกมาทางฝ่ามือจนหมดสิ้น เขาบีบอย่างเอาเป็นเอาตาย บีบจนผู้ถูกกระทำโอดร้องเพราะความเจ็บช้ำ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สนใจ

"เลิกร้องได้ไหมฉันรำคาญ ถ้าเจ็บมากจะเปลี่ยนใจก็ได้ ฉันจะได้เรียกหาคนใหม่!"

"ไม่นะคะพี่พี ส้มทนได้ค่ะ พี่พีอยู่กับส้มนะคะ"

แขนขาวรีบโผล่เข้ากอดที่ลำคอของเขาไว้ เขารีบปลดมันออกด้วยความรำคาญใจ ร่วมรักกับเขาพวกเธอไม่จำเป็นต้องกอดเขาก็ได้ เขาไม่ได้ชอบใจ จากนั้นเขาจึงทำการปลดเข็มขัด และดันกางเกงให้เพียงแค่ส่วนนั้นมันโผล่พ้นออกมาได้ เขาหยิบเครื่องป้องกันมาสวมใส่ ก่อนจะกระแทกเข้าไปในกายของผู้หญิงคนนั้นอย่างรุนแรง

"อ๊ะ.. เจ็บ.. "

คิ้วหน้านิ่วเข้าหากันอีกครั้ง เขาออกแรงกระแทกกระทั้นสามสี่ทีเห็นจะได้ เขาเห็นใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางลำพึงความพอใจ แต่เขากลับไม่รู้สึกอะไรเลย

แกล้งเจ็บเพราะเรียกร้องความสนใจ เขาเจอมาเยอะจนรู้ทันไปเสียหมด!

"จบแค่นี้!"

เขาถอดถอนตัวตนออกทันที ก่อนจะโยนธนบัตรวางทิ้งไว้ โดยไม่สนใจเสียงร้องของใคร การเป็นผู้หญิงของเขา คือระหว่างที่เป็นของเขา พวกเธอต้องไม่เป็นของใคร แต่ถ้าจะมั่วไปเรื่อย แบบนั้นเขาไม่เอา!

ปฐพีเลือกกลับเข้าบ้านเมื่อเบื่อหน่ายจนไม่รู้จะไปไหน ไม่สุขสม ไม่ได้ดั่งใจ มันยิ่งพาลให้เขาหงุดหงิดใจไปมากกว่าเก่า เขาก้าวขาลงจากรถ ไม่ทันได้เดินเข้าบ้านด้วยซ้ำไป รถของใครบางคนก็ขับเข้ามา เขายืนนิ่งอยู่กับที่ พร้อมกับมองภาพเคลื่อนไหวที่อยู่เบื้องหน้า นายบดินทร์มาส่งน้องสาวของเขาจนถึงที่บ้าน มีการเปิดประตูรถให้กัน ซึ่งเขามองว่า การกระทำแบบนั้น มันเป็นการเอาอกเอาใจผู้หญิงที่มากเกินไป

หรือนายบดินทร์จะจริงจังกับผู้หญิงแอ๊บใส เรียบร้อยอย่างกับผ้าพับไว้คนนี้!

"ขอบคุณพี่ดินมากๆนะคะที่มาส่ง"

"เต็มใจครับ ดื่มไปสองแก้ว เมาไหมเนี่ย"

"ไม่เมาหรอกค่ะ กินไปแค่นิดเดียวเอง"

"แต่หน้าแดงๆอยู่น๊า"

เขาเห็นนายบดินทร์เอ่ยแซวเสียงหวาน สายตาที่มันใช้มองน้องสาวของเขา บ่งบอกชัดเจน ว่าเป็นสายตาแห่งความปรารถนาตามประสาหญิงชาย ส่วนยัยเฉิ่มก็เหมือนจะไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เธอยิ้มหวานกลับไปให้ เหมือนไม่รู้ตัว ว่าจะโดนผู้ชายเจ้าชู้หลอกฟัน

"งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะ พี่กลับก่อน ง่วงนอนมาก ไม่รู้จะขับรถไหวรึเปล่า!"

คนแอบฟังอย่างเขา เผลอแค่นเสียงหัวเราะอย่างรู้ทัน ไม่คิดว่าคนอย่างมันจะยังใช้มุกเก่าพรรค์นั้น

"ทีหลังก็อย่านัดดึกนักสิคะ"

"ก็ถ้าดึกมาก ค้างกับพี่ก็ได้นี่นา ไม่เห็นต้องรีบกลับเลย หรือมีใครว่าหรอครับ!"

"ไม่มีหรอกค่ะ งั้นเอาเป็นว่า วันหลังละกันนะคะ!"

เป็นการนัดสมสู่ที่โครตเข้าท่า ปฐพีเผลอมองน้องสาวตัวเองอย่างเวทนา หน้าอย่างนี้น่ะนะ จะไปเป็นผู้หญิงของมัน เห็นๆกันอยู่ ว่ากำลังจะถูกหลอกฟันชัดๆ!