เขายอมปล่อยร่างน้องสาวกำมะลอออกห่าง และมองตามหลังเรือนร่างของเธอไปติดๆ เขาเดินไปชิดกับขอบหน้าต่างจากชั้นบนของบ้าน จากนั้นก็มองไปยังภาพเคลื่อนไหวที่อยู่ด้านล่างสุด ด้วยความรู้สึกอยากรู้อยู่เต็มอก ว่าคนที่มารับเธอ จะเป็นเพื่อนกันจริงๆหรือไม่ และพอเขาเห็นรูปลักษณ์ของคนที่มารับ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะอย่างน้อยๆ ยัยน้องสาวกำมะลอของเขาก็ไม่ได้โกหก!
รอยยิ้มบางๆปรากฎที่ใบหน้า เมื่อเห็นว่ายัยมัลลิกา เชื่อฟังและว่าง่าย ยังดีที่เธอไม่พยศใส่ เพราะถ้าเป็นแบบนั้น เขาเองก็ไม่รู้ ว่าจะจัดการกับเธอแบบไหนเหมือนกัน
"มองไรพี!"
เสียงที่ดังอยู่ทางด้านหลัง ทำให้ร่างสูงที่ยืนพิงขอบหน้าต่างชะงักค้าง เขาตั้งสติทำเหมือนไม่มีอะไร ก่อนจะหมุนกายกลับมาเผชิญหน้ากับบิดาทันที
"เปล่านี่ครับ"
"งั้นหรอ"
ผู้เป็นบิดา ก้มมองที่นาฬิการาคาแพงที่อยู่บนข้อมือเพียงแว๊บเดียว ก่อนจะหันกลับมาหรี่ตามองบุตรชายในไส้เพีย
