ตอนที่ 53 : เวลาสั้นลงทุกที
หลายชั่วโมงต่อมา...
ฉันกับพี่เทเลอร์เดินเข้ามาในโรงแรมหรูที่เขานัดคุยกับลูกค้า เราออกจากบริษัทมาได้ไม่นานก็มาถึงที่จุดหมาย ก่อนหน้านี้ที่อยู่ที่บริษัทพี่เทเลอร์ติวให้ฉันจนจบหน้าสุดท้ายของบทนั้น และเราก็ออกมาเลย ต่อให้การออกจากบริษัทจะถูกสายตาของใครหลายคนจับจ้องโดยเฉพาะเลขาหน้าห้อง แต่ฉันก็เลือกที่จะเมินเฉย พยายามส่งยิ้มให้เพราะเชื่อว่าการยิ้มสร้างมิตรมากกว่าศัตรู
"หนูนั่งรอที่นี่ก็ได้ค่ะ ไม่อยากเข้าไปกวนพี่คุยกับลูกค้า อีกอย่างหนูไม่อยากทำให้พี่ขายหน้า"
"ฉันพูดตอนไหนว่าการที่เอาเธอมาด้วยแล้วจะทำให้ฉันขายหน้า"
"ก็พูดตามความเป็นจริง ดูหนูแต่งตัวสิไม่เหมือนเลขาคุณอิงฟ้าของพี่สักหน่อย"
"เสื้อผ้ามีเต็มตู้ไม่รู้จักหยิบมาใส่ เธอใส่แบบไหนก็ดูดีทั้งนั้นแหละ"
ฝีเท้าเรียวเล็กหยุดชะงักกับคำพูดของเขา นี่คือพี่เทเลอร์กำลังชมฉันงั้นเหรอ ไม่ได้หูฟาดไปใช่ไหม นานๆจะได
