ตอนพิเศษ 5
5 ปีต่อมา...
"แม่น้อยหน่าขา…ไปโรงเรียนกันเถอะค่ะ หนูอยากไปโรงเรียนเช้าๆ" เด็กสาวตัวน้อยที่อยู่ในชุดนักเรียนส่งเสียงเรียกผู้เป็นแม่เสียงแจ๋ว ต่อให้ต้องตื่นเช้าไปเรียนแต่เด็กน้อยไม่มีท่าทีอิดโรยหรืองอแงแม้แต่นิดเดียว ใบหน้าจิ้มลิ้มปากนิดจมูกหน่อย แก้มพวงกลมสีชมพูระเรื่อตามธรรมชาติ ริมฝีปากอันน้อยนิดสีชมพูอ่อนฉีกยิ้มกว้าง ผิวขาวเนียนตามแบบฉบับเด็กน้อยวัยใส
"คนเก่งของแม่น้อยหน่าอยากไปโรงเรียนแต่เช้าทุกวันเลยค่ะ แต่ก่อนไปโรงเรียนเราต้องทำอะไรกันก่อนนะ สมองจะได้แล่น"
"กินข้าวเช้าค่ะ ข้าวเช้าสำคัญต่อสมอง ห้ามลืมกินข้าวเช้าเด็ดขาด"
น้อยหน่ายิ้มร่ากับความฉอเลาะของลูกสาวตัวน้อย ตอนนี้นิชาอายุ 5 ขวบแล้ว เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกและฉันกับพี่เทเลอร์ก็มาใช้ชีวิตที่บ้านบนดอยได้เกือบหนึ่งปีแล้ว หลังจากพี่เทเลอร์เคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยบวกกับบ้านหลังใหม่บนดอยที่สร้างขึ้นตั้งแต่นิชาอยู่ในท้องท
