บทที่ 17 คุยกัน
หลังจากหลับไปช่วงรุ่งสางจอมทัพก็ตื่นมาเกือบเที่ยง ส่วนอีกคนยังหลับใหลไร้เรี่ยวแรง เขาจึงรีบอาบน้ำแล้วกดสั่งอาหารมาไว้รอ เชื่อเถอะ..ตื่นมาน่าจะโมโหหิว หรือไม่ก็งอนที่ถูกจัดหนักจนลุกไม่ขึ้น
ทว่าไม่เลย..
พอตื่นนาเดียร์ก็เอาแต่อ้อนให้อุ้ม บ่นเจ็บตรงนั้นบ้าง บ่นปวดตรงนี้บ้าง จนต้องพาไปอาบน้ำ กินข้าวยังต้องป้อน พออิ่มก็อุ้มไปส่งถึงเตียงเพราะเธอง่วงอยากนอนต่อ
ตอนนี้เขากำลังนั่งดูถ่ายทอดสดการแข่งขันบาสเกตบอสทีมโปรด นาเดียร์ก็เดินออกจากห้องนอนด้วยท่าทางไม่ปกติมาแทรกตัวนั่งบนตัก
“ออกมาทำไม นอนบนเตียงสบายกว่าตั้งเยอะ” จอมทัพโอบกอดแล้วถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“อยากอยู่กับทัพ” พูดเสียงงัวเงีย เอนตัวอกแกร่งแล้วหลับตาลง
"โดนเอาไปหลายทีเลยขาดเราไม่ได้?"
“พะ พูดอะไร ลามก”
คนจะเคลิ้มหลับเงยหน้ามาต่อว่า แต่เขามองเป็นเสียงแมวน้อย นึกมันเขี้ยวจึงก้มลงจุ๊บปากสีซีด คงเพราะถูกรีดน้ำไ
