บทที่ 19/1 เด็กเอน
ครืด..ประตูลิฟต์เปิดพร้อมเสียงอันคุ้นเคยของเจ๋งดังตามมา
“โอ๊ะโอ! นึกว่าใครทำไมหล่อจัง นี่มันอ้ายทัพน้องรักนี่หว่า”
ร่างสูงพอ ๆ กับจอมทัพเดินมาหยุดอยู่ใกล้ เจ้าตัวเอ่ยปากทักทายน้องรัก แต่ตามองสาวที่อยู่กับมันแทน
“หวัดดีพี่เจ๋ง” รุ่นน้องยิ้มแห้ง ไม่อยากทักก็ทัก
นี่มันจังหวะนรกชัด ๆ กำลังจะกลับแล้วแท้ ๆ แต่ดันมาเจอตัวพ่อซะได้
“เออ” รุ่นพี่ตอบรับตามสไตล์คนห่าม
“มาซื้อของหรือนัดสาวไว้พี่” ชวนคุยไปเรื่อยเพื่อดึงความสนใจมาที่ตัวเอง ทว่าเจ๋งไม่มองเขาเลย เอาแต่มองนาเดียร์อย่างเดียว
“มึงควรแนะนำเพื่อนให้กูรู้จักด้วยนะ”
“พี่ก็รู้จากพวกนั้นแล้วหนิ” หมายถึงพวกอัคคี ตั้งแต่เอารถมาคืน พวกมันก็หายต๋อม ไม่รู้ไปซุกอยู่ซอกไหน
“มึงอย่าเยอะ วันนั้นหนีกลับกูยังไม่คิดบัญชี แชตหาไม่เคยตอบ เงียบเหมือนตาย ไอ้ห่า!"
“เธอ..คนนี้ชื่อพี่เจ๋ง ทักทายพี่เขาหน่อย” จอมทัพทำเป็นหูทวนลมกับประโยคคา
