เพราะใช้เวลาชอปปิงนานมากโปรแกรมเที่ยวของสองคนจึงเป็นอันรวนเพราะออกจากภัตคารก็ห้าโมงกว่าแล้ว... ภาคินจึงชวนเธอออกมาเดินเล่นที่อเวนิวออฟสตาร์ เธอและเขามาบ่อยแล้วจึงไม่สนใจเดินดูอะไรมากมายเท่าไหร่ แต่แค่จะมารอดูการแสดงแสงสีเสียงซิมโฟนี่ออฟไลต์ ที่เป็นการฉายเลเซอร์จากยอดตึกสูงๆ ในฮ่องกงยามค่ำคืนที่จัดแสดงให้ชมฟรี และอมาวดีเลือกที่จะมาดูที่อเวนิวออฟสตาร์เพราะมีลำโพงและจอให้เห็นด้วย...
“เพราะคุณชอปปิงนานแท้ๆ แผนทุกอย่างเลยรวนหมด เราเลยไม่ได้ไปชมวิวเลย...นอกจากชอปนานแล้วยังกินข้าวนานอีก ไอ้ห่านย่างซาตานนั่นคุณกินไปได้ยังไงทั้งตัวนั่งละเลียดอยู่เป็นชั่วโมง... ตัวกินห่านชัดๆ ” เขาบ่นอุบ...
หากแต่อมาวดีก็เป็นฝ่ายยักไหล่ไม่สนบ้าง
“ก็มันอร่อยนี้นา แล้วฉันก็อยากกินมานานแล้วด้วย คุณจะบ่นฉันทำไมให้เหนื่อยเปล่า แค่ชมวิวจะไปตอนไหนก็ได้นี่คะบ้านเราก็อยู่แถวนั้นอยู่แล้ว เอ้อคุณ...ฉันอยากนั่งเรือโบราณชมอ่า
