“คุณอยากทำอะไรก็ทำเถอะ ตอนนี้ชีวิตฉันมันพังทลายหมดแล้ว แต่ฉันขอโทร.หาแม่กับพี่มุกเจ้านายที่ทำงานได้ไหม”
“พี่มุก” เบนจามินถามด้วยความสงสัย
“เจ้านายที่ฉันทำงานพิเศษอยู่”
เบนจามินพยักหน้าเข้าใจ “คุณไม่ต้องไปทำงานที่นั่นแล้วล่ะ ผมให้คนไปจัดการลาออกให้คุณแล้ว “
“อะไรนะ คุณพูดว่ายังไง”
“ผมบอกว่าให้คนไปจัดการเรื่องลาออกจากงานให้คุณแล้ว”
ของขวัญไม่เคยรู้สึกอยากฆ่าใครเท่าคนตรงหน้ามาก่อน ริมฝีปากบางเม้มแน่นอย่างโกรธจัด
“คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับชีวิตฉัน คุณรู้ไหมเพราะคุณคนเดียวถึงทำให้ชีวิตฉันยุ่งเหยิงปั่นป่วนไปหมดแล้วนี่อะไรมาลาออกจากงานให้ฉัน แล้วฉันจะทำมาหากินอะไร คุณรู้ไหมว่ากว่าพี่มุกจะยอมรับฉันเข้าทำงานต้องผ่านด่านคัดเลือกจากคนที่อยากเข้าไปทำงานด้วยตั้งเท่าไร แล้วความฝันของฉันที่จะได้เป็นนักบัญชีมีงานดี ๆ เงินเดือนแพง ๆ ทำก็ต้องมาพังทลายลง”
พูดจบของขวัญก็เบนหน้าหนีใบหน้าหล่อคมที่ยัง
