รักเรา..ไม่รู้จักอิ่ม
507 คำ
“อ๊ะ! อ๊อย...งื้อ อ่าห์ ซี๊ดดด”
เธอครางกระเส่า ปลายเต้าวาบไหวไม่เลิก เพราะลิ้นสากของสามี ลากสะกิดเขี่ยลูกเกดเม็ดงาม อย่างมูมมามหิวโหย
จนเธอต้องส่งเสียงร้องโอดโอย ดิ้นพล่านทรมานไปทั่วตัว
“อ๊ะ! สะ สะ เสียวง่ะ...งื้อ อูยยย”
“อื้ม...แผล่บ ๆ แผล่บ ๆ”
สองร่างเปลือยฟัดกันนัวเนีย ก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อย ๆ ผละใบหน้าและปาก ขึ้นจากอกอวบคู่งาม
แล้วไต่ปลายจมูกลงไป ตามเรือนร่างกระชับจนกระทั่งถึงโหนกรักอูมอิ่ม กลางหว่างขาเนียน
“อ๊อย! งื้อ...ผะ ผะ ผัวขา...จัดให้เมียแบบถึงใจเลยนะคะ เมียเสี้ยนสุด ๆ แล้วเนี่ย อ๊ะ”
เธอเอ่ยเสียงร่าน ก่อนจะใช้สองมือขยำขยี้ที่ซาลาเปาคู่งามของตัวเอง จากนั้นก็ขยับสองขาถ่างอ้าซ่าออก ต่อหน้าต่อตาสามีหนุ่ม
จนกลีบสวาทอิ่มอูมไร้ขน สยายปีกแบะฉีกออกแลเห็นเข้าไปถึงเม็ดเก๋ากี้สีแดงจี๋ ภายในซอกหลืบที่เริ่มชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำเมือก
“อ่าห์...ได้เลยครับเมียจ๋า...เดี๋ยวผัวทำให้นะครับ...อ่าห์ ซ๊วบบบ แผล่บบบ!”
พูดจบ รวิชก็ใช้ปากขบงับ เข้าไปที่กลางร่อง จากนั้นก็ปาดลิ้นเลียขึ้น ๆ ลง ๆ ทันที
“อ๊ะ อ๊าย...ซะ ซะ ซี๊ดดด!”
ขวัญอุมาส่งเสียงกรี๊ด ๆ ออกมา อย่างซาบซ่านในอุราทันใด
พร้อมกับ สะดุ้งเด้งเนินเนื้อ บดใส่ใบหน้าคมสันของสามี อย่างมีความสุขสม และพึงพอใจเป็นอย่างมาก
ต้องบอกเลยว่า...ถึงผัวคนนี้จะกระแทกได้ไม่หนักเท่าที่เธอชอบสักเท่าไหร่
แต่เรื่องการลงลิ้นนั้น เขาก็ทำให้เธอประทับใจได้ไม่น้อยเลยหละ
“อ่าห์...ซ๊วบ จ๊วบ อืม...แผล่บบบ!”
ชายหนุ่มละเลงปากไม่หยุดหย่อน ส่ายร่อนพลังลิ้น ตวัดกินพูสยิวกลางหว่างขาเมียรัก อย่างหนักหน่วง
พร้อม ๆ กับการทะลวงจิก เข้าไปรูดควักในรูกระสันอย่างซาบซ่าน ทำเอาคนร่านถึงกับดิ้นพล่านไปทั่วที่นอน
“อ๊อย ซี๊ด...สะ สะ เสียวอ่ะ ทะ ทะ ที่รักขา...อ๊ะ อู้ส์...ดะ ดะ ดูดตรงเม็ดให้หน่อยสิคะ แรง ๆ เลยนะ อู้ว์...อ๊าส์!!!”
ขวัญอุมาครวญครางอย่างร่านร้อน เธอนอนแทบไม่ติดเตียงแล้ว เพราะความเสียวรุกรานไปทั่วร่างอรชร
อารมณ์ภายในลุกร้อนไปด้วยไฟกาม
“อืม...อ่า...แผล่บ อ้าม...จ๊วบ แผล่บ ๆ ๆ”
รวิชรีบเอาใจเมียสาว ด้วยการใช้ขอบปากครอบลงตรงเม็ดสวาทหยาดเยิ้ม แล้วดูดดุนเม้มกระตุ้น ตามคำขอของเจ้าหล่อน
แถมยังเพิ่มพลังในการบดขยี้บี้ถู สะกิดเขี่ย เลียระรัวถี่ยิบ อย่างตะกละตะกลาม จนความซาบซ่านแล่นพล่านไปทั้งร่างระหงของเธอ
“อ๊ะ อ๊าส์...ซี๊ด! สะ สะ เสียว...เสียวเม็ดที่สุดเลยผัวจ๋า...อะ อ๊ะ อูยยย งื้อออ”
หญิงสาวร้องคราง พลางบิดตัวไปมา คล้ายกับคนถูกทรมาน อย่างแสนสาหัส ยังไงยังงั้น
- ผู้เขียน
