เรื่องลับกับน้องผัว

พี่สะใภ้กับน้องผัว

และถึงแม้ว่า...สาวเจ้าจะไม่เก่งหรือขยัน ในเรื่องความเป็นแม่บ้าน

แต่...เรื่องการเป็นแม่เสือสาวแสนเร่าร้อน

ยามนอนยั่วบนเตียง แล้วล่ะก็...ขวัญอุมาบ่ยั่นเลยหละ

เรียกว่า เธอทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี ไม่มีคำว่าบกพร่องเลยทีเดียว

“อ๊อย...ชีวิตแม่บ้าน เหงาจังเลยอ่ะ ผัวก็ออก ไปทำงาน กว่าจะกลับก็ดึก ๆ แหนะ หาอะไรทำดีนะเราวันนี้?”

เธอพึมพำกับตัวเอง ขณะเคี้ยวขนมปังไส้ทูน่าแสนอร่อยในคำสุดท้าย พร้อมด้วยการกระดกนมสดไปจนหมดแก้ว

“อ๊า...อิ่มจังเลย...”

พูดเสร็จ ก็วางแก้วใส่ไว้ในอ่างล้างจาน ก่อนจะเดินออกไปจากครัว

เธอทำท่าจะก้าวขาขึ้นบันได กลับไปยังชั้นบนเพื่อนอนดูหนังสักเรื่องสองเรื่อง คลายความเบื่อหน่ายและเปล่าเปลี่ยว

เพราะเพื่อน ๆ ที่สนิทสนมกัน วันนี้ก็ไม่มีใครว่างออกไปเที่ยวด้วยสักคน

แต่แล้วอยู่ ๆ เสียงกดกริ่งที่รั้วหน้าบ้านก็ดังขึ้นหลายครั้ง จนทำให้เธอต้องแปลกใจ

“เอ๊ะ! ใครมานะ?”

ขวัญอุมาพูดกับตัวเองเบา ๆ แล้วรีบร้อนวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้อง

เธอสวมชั้นในสีขาวลายลูกไม้ กับเสื้อสายเดี่ยวและกางเกงขาสั้นเสมอหู แบบสบายตัว

จากนั้นก็รีบลงมาเปิดประตูรั้ว ให้กับแขกหนุ่มที่กำลังยืนรออยู่ที่หน้าบ้าน

“อ้าว...เรย์ มาได้ไงจ๊ะเนี่ย?”

เธอเอ่ยถามทันที ที่เห็นใบหน้าอันหล่อเหลา และรูปร่างที่สูงกำยำของ เรวัช

เด็กหนุ่มวัยสิบเก้าปี ซึ่งเป็นน้องชายคนเล็กของรวิช สามีของเธอนั่นเอง

“สวัสดีครับพี่ขวัญ...พอดีวันนี้ ผมมีติวแถว ๆ บ้านพี่น่ะครับ แต่มันช่วงบ่าย ๆ โน่นแหนะ ก็เลย...จะขอมานั่งเล่น รอที่นี่ก่อน แล้วนี่...พี่วิชอยู่มั้ยครับ?”

หนุ่มหล่อถามพลางส่งยิ้มให้ แต่สายตากลับเหลือบไป ที่หน้าอกสองเต้าใหญ่ขาวอวบใต้คอเสื้อสายเดี่ยวเว้าลึก ของพี่สะใภ้สาวสวย

อย่างไม่ตั้งใจ ซะงั้น

“ไม่อยู่จ๊ะ ไปทำงานน่ะ! มา ๆ เข้ามาก่อนสิ พี่กำลังเหงาอยู่พอดีเลย ดีจังที่เรย์มา...จะได้อยู่คุยเป็นเพื่อนพี่น่ะ”

เธอพูดเสียงหวาน แล้วเปิดประตูรั้ว พร้อมกับเดินนำเด็กหนุ่มรูปหล่อ พาเข้ามาในบ้าน อย่างเบิกบานหัวใจ

เพราะวันนี้ เธอคงไม่ต้องนั่งดูหนังแบบเหงา ๆ คนเดียวแล้วน่ะสิ

ส่วนเรวัชที่กำลังก้าวเท้า ตามภรรยาสาวของพี่ชายไปติด ๆ นั้น ก็ยังไม่อาจละสายตาอันร้อนเร่า จากเรือนร่างขาวกระชับ ที่เดินย้าย

ก้นกลมไปมา กับสองขาเรียวฉับ ๆ อยู่เบื้องหน้า ได้เลย

“หืม...พี่ขวัญนี่สวยฉิบหายเลยว่ะ โครตอิจฉา พี่วิชเลย...แม่ง! ทั้งขาวทั้งหุ่นดี นมก็ใหญ่น่ากิน

ชะมัดเลย...โอยยย จะ จะ ใจสั่นเลยว่ะเรา...ท่องไว้ ๆไอ้เรย์ ว่านั่นน่ะ มันพี่สะใภ้มึง!”

หนุ่มหล่อวัยสิบเก้าแอบคิด อย่างกระเส่าสั่นในใจ แล้วรีบเดินตามเจ้าหล่อน เข้าไปในบ้าน

“มา ๆ จ๊ะน้องเรย์ นั่งเล่นดูหนัง เป็นเพื่อนพี่ หน่อยนะ วันนี้...”

เมื่อเข้ามาถึง ขวัญอุมาก็ชวนเรวัช มานั่งตรงมุมรับแขก ที่มีโซฟาแสนนุ่ม กับทีวีจอใหญ่

หนุ่มหล่อเดินมานั่งลง แล้วใช้หลังมือปาดเหงื่อที่หน้าผากตัวเองเบา ๆ ด้วยความรู้สึกร้อนเร่าในร่างกาย

เพราะผิวที่ขาวเนียน กับเสื้อผ้าที่วับ ๆ แวม ๆ ของพี่สะใภ้สาวสวย ทำเอาเขาถึงกับใจเต้นไม่หยุด

“ขอบคุณครับพี่ขวัญ...”

“ร้อนเหรอจ๊ะเรย์ เห็นหน้าแดงเหงื่อตกเลย งั้นเดี๋ยวพี่ ไปหาอะไรเย็น ๆ มาให้ดื่มนะจ๊ะ”

หญิงสาวบอกกับเขา แล้วส่งยิ้มพริ้มเพราให้ จากนั้นก็เดินเข้าไปในครัว ครู่หนึ่งถึงกลับเข้ามา

พร้อมถือถาดใส่น้ำอัดลม มาสองกระป๋องกับถังน้ำแข็งเล็ก ๆ แก้วสองใบ และมีเบียร์อีกหนึ่งขวดใหญ่ด้วย

“มาแล้วจ้า...สุดหล่อ! เอ้านี่...โค้กของเรย์ ส่วนเบียร์นี่...ของพี่เอง อิอิ”

เธอส่งเสียงสดใสกับยิ้มหน้าระรื่นให้เด็กหนุ่มพลางนั่งลงข้าง ๆ แล้ววางถาดเครื่องดื่ม ลงบนโต๊ะกลางหน้าทีวี

“โห...นี่พี่ขวัญกินเบียร์ตอนนี้ เลยเหรอครับเนี่ย?”

เรวัชหันมาถาม อย่างแปลกใจ

“แหม...ก็มีแขกมาบ้านทั้งที มันก็ต้องเผาหัว กันหน่อยสิจ๊ะ พอดี...พี่ไม่ค่อยได้ออกไปดื่มที่ไหนเลย

ก็พี่ชายเราน่ะสิ! เขาให้พี่อยู่แต่บ้าน...ทั้งเหงาทั้งเบื่อ เรย์อ่ะ ต้องรับผิดชอบแทนนะเนี่ย จะเอาด้วยป่ะ?

หรือจะกินแค่โค้ก...ก็ได้นะจ๊ะ พี่ไม่ว่า”

“งั้น...เดี๋ยวผมดื่มเป็นเพื่อนพี่ขวัญ ดีกว่าครับ”

“หืม...น่ารักที่สุดเลย ผู้ชายบ้านเนี่ย...”

เธอพูดพลาง ใช้สองมือหยิกไปที่แก้มสาก ของหนุ่มหล่อเบา ๆ

จนเจ้าตัวถึงกับตกใจสะดุ้งวาบ และเกิดอาการร้อนผ่าวไปทั้งตัว

“อ่ะ! เอ่อ...คะ คะ ครับ...”

เรวัชรู้สึกตื่นเต้น จนมือไม้เย็นไปหมด เพราะนี่เป็นครั้งแรก ที่เขาได้ใกล้ชิดกับพี่สะใภ้สุดสวยขยี้ใจอย่างขวัญอุมา แบบนี้

“เอ้อ! งั้นเรย์รินเบียร์ใส่แก้ว รอเลยนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะขึ้นไปหาหนังสนุก ๆ บนห้อง ลงมาเปิดดูกัน”

สาวเจ้าบอกกับเขาเสร็จก็รีบลุก แล้วเดินขึ้นบันไดไปบนห้องนอน ทันที

“อ๊อย...ตาเรย์เนี่ย ยิ่งโตยิ่งหล่อจังเลย แถมตัว ก็สูงล่ำกำยำ น่าหม่ำสุด ๆ เลยอ่ะ ป่านนี้...พวกชะนีเด็กคงได้กินกันไปหลายคนแล้วสินะ เฮ้อ...ผัวเราเนี่ยสิ! ไม่เห็นจะหล่อเร้าใจ แบบน้องชายบ้างเลย...”