“คุณแม่ก็ว่าไปครับ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย” ธามแก้ต่างทันที อันที่จริงเขาก็อยากให้ทุกคนออกไปแหล่ะ เพราะเขาอยากเข้าหอกับเจ้าสาวของเขาเต็มทีแล้ว แต่จะให้ไล่ซึ่งๆ หน้ามันก็ยังไงอยู่ ก็เลยเผลอแสดงท่าทางออกไปนิดนึง แต่คนที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็กอย่างมารดาของเขากลับจับได้นี่แหล่ะ แล้วไม่ได้จับได้ธรรมดานะ เอามาพูดอีก แม่นะแม่
“อ๋อ...ไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แม่คงเข้าใจผิดแล้วล่ะ แต่ยังไงเราทุกคนก็ต้องอวยพรแล้วแหล่ะค่ะ เดี๋ยวถ้าดึกมากกว่านี้ เจ้าบ่าวของเราจะอารมณ์เสียเอา” คุณกรกมลเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่บุตรชายก็ไม่โต้ตอบ ทั้งที่อยากโต้ตอบเหมือนกัน แต่ถ้าโต้ตอบคงไม่จบแน่ๆ เพราะมารดาของเขาคงจะหาเรื่องแกล้งเขาอีก และก็ไม่ออกไปเสียที งานนี้คนที่จะหงุดหงิดใจ เพราะไม่ได้อยู่ตามลำพังสองต่อสองกับเจ้าสาวของเขา ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คงจะเป็นเขาเอง กว่าจะได้อยู่ด้วยกันก็แสนยาก เพราะก่อนแต่งงานหนึ่งสัปดาห์ บ
