“สวัสดีค่ะคุณแม่” น้ำมนต์ประนมมือไหว้คุณกรกมลด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน ส่วนคุณกรกมลนั้นเพียงแค่พยักหน้ารับไหว้เท่านั้น ท่านไม่ได้ต้องการกลับไปสร้างความผูกพันกับคนอย่างน้ำมนต์อีกแล้ว เพราะท่านยังจำได้ว่าบุตรชายของท่านนั้นเจ็บปวดปางตายมากเพียงใด
“มีธุระอะไรเหรอ ถึงได้มาถึงที่นี่” คุณกรกมลเอ่ยถามด้วยความห่างเหิน
“คือน้ำมีเรื่องอยากจะรบกวนค่ะ” น้ำมนต์พยายามทำท่าทางน่าสงสาร ก่อนที่จะเอ่ยออกมาน้ำตาคลอเบ้าเลยทีเดียว เรื่องเสแสร้งนี่น้ำมนต์เก่งนัก ส่วนคุณกรกมลนั้นก็มองภาพตรงหน้าอย่างไม่วางใจเท่าใดนัก ไม่รู้วันนี้น้ำมนต์จะมาไม้ไหน ท่านเดาทางผู้หญิงคนนี้ไม่ออกจริงๆ
“เรื่องอะไรล่ะ” คุณกรกมลเอ่ยถามออกมาทันทีด้วยความสงสัย
“น้ำขอมาอยู่ที่นี่ชั่วคราวได้มั้ยคะ พอดีน้ำป่วย แล้วต้องกลับมารักษาที่เมืองไทยค่ะ” น้ำมนต์แสร้งเอ่ยออกมาตามเรื่องราวที่เธอแต่งไว้
“แล้วสามีหนูล่ะ ปล่อยกลับมาได้ยังไง แล้วอีกอย่างการ
