เดิมพันกันมั้ยล่ะ...1
555 คำ
“ถ้าเธอพิสูจน์ได้ว่าคุณธามไม่ใช่เกย์อย่างที่เธอคิด รางวัลคือทัวร์เกาหลีเลยนะ เธออยากไปไม่ใช่เหรอ แต่ถ้าฉันชนะฉันขอแค่คอร์สทำหน้าห้าพันพอ” ปานวาดรู้ดีว่าเพื่อนของเธอกำลังต้องการไปทัวร์เกาหลี แต่ติดอยู่ที่ว่าเหมือนฝันมีภาระที่ต้องส่งเงินให้ที่บ้านเป็นจำนวนมาก ทำให้เธอไม่สามารถไปเที่ยวเกาหลีตามที่เธอใฝ่ฝันได้ ดังนั้นข้อเสนอที่เธอยื่นมันต้องทำให้เหมือนฝันสนใจอย่างแน่นอน และต่อให้พิสูจน์แล้วคุณธามเป็นเกย์จริง ปานวาดก็คงไม่ยอมรับรางวัลเดิมพันจากเหมือนฝัน เพราะเธอแค่ต้องการให้เหมือนฝันกล้าทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจตนเองเท่านั้น เพราะธามคือความสุขที่ทำให้เหมือนฝันทำงานได้อย่างไม่รู้ย่อท้อ
“ตกลง!!!” เหมือนฝันรีบตอบรับทันที เพราะการไปทัวร์เกาหลีคือความฝันของเธอ “แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าคุณธามเป็นเกย์มั้ย” เหมือนฝันคิ้วขมวดด้วยความสงสัย เพราะเธอไม่แน่ใจว่าสิ่งใดที่จะทำให้พิสูจน์ได้ว่าธามเป็นเกย์หรือไม่
“ก็ตัวเธอไงคือเครื่องพิสูจน์” ปานวาดชี้มาที่อกของเหมือนฝันแล้วก็หัวเราะด้วยความชอบใจ
“จะบ้าเหรอ ไม่เอาหรอกถ้าคุณธามจับได้แล้วฉันโดนไล่ออก มันไม่คุ้มกันเลยนะปาน” หญิงสาวเริ่มลังเล เพราะภาระทางบ้านที่แบกรับอยู่มันหนักเกินที่จะเอาชีวิตมาเสี่ยงที่นี่
“ไม่เป็นไรถ้าเธอตกงานเดี๋ยวฉันฝากงานที่บริษัทพ่อของฉันให้ ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เพื่อนคนเดียวของฉันฉันจัดการได้” ปานวาดกล่าวอย่างสบายใจ เพราะเธอมาทำงานที่นี่แค่หาประสบการณ์ และที่สำคัญอีกไม่นานเธอก็ต้องออกไปสานต่อธุรกิจของครอบครัวเธอ ดังนั้นหากเหมือนฝันถูกไล่ออกเพราะความคิดพิเรนทร์ของเธอ ปานวาดก็พร้อมรับผิดชอบอนาคตของเหมือนฝันอย่างเต็มที่
“มันจะดีเหรอฉันไม่อยากรบกวนครอบครัวเธอนะปาน” เหมือนฝันกล่าวด้วยความรูสึกเกรงใจ
“ไม่รบกวนหรอกน่าแค่นี้เอง ฉันถือว่าเราดีลกันแล้วนะ ห้ามถอนตัวเด็ดขาด” ปานวาดกล่าวอย่างอารมณ์ดี
“แล้วฉันต้องทำยังไงบ้าง เธอยังไม่บอกฉันเลย” เหมือนฝันเริ่มรู้สึกกังวลใจกับสิ่งที่เธอกำลังจะทำ
“ก็ยั่วเขาดูไงถ้าเขายังเฉยก็แปลว่าข้อสันนิษฐานเรื่องเกย์นะเรื่องจริง” ปานวาดกล่าวหน้าตาเฉย
“แต่ว่าฉันไม่เคยทำนะ มันจะได้ผลเหรอ ฉันว่างานนี้เธอคงได้ฝากงานที่ใหม่ให้ฉันอย่างแน่นอน” เหมือนฝันกล่าวด้วยความรู้สึกกังวลใจขึ้นมาทันที
“ท่องไว้สิจ๊ะ เกาหลีๆๆๆ” ปานวาดพยายามยั่วยุอีกรอบ ทำให้เหมือนฝันเริ่มเคลิ้มตามอีกครั้ง
“แล้วฉันจะไปใกล้ชิดคุณธามได้ยังไง ทำงานก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลย” เหมือนฝันมองไม่เห็นหนทางที่เธอจะได้ใกล้ชิดธาม เพราะเธอกับธามช่างอยู่ห่างกันเหลือเกิน สภาพของเธอตอนนี้ก็ไม่ต่างจากหมามองเครื่องบินเช่นธาม
“ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ฉันมีวิธีรองรับไว้หมดแล้ว” ปานวาดกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ยังไง?” เหมือนฝันยังคงไม่เข้าใจ
- ผู้เขียน
