“แต่คุณจะไม่เหนื่อยเหรอคะ” สีหน้าของภรรยาทั้งเป็นห่วงและเป็นกังวลในตัวสามี เพราะทุกวันที่คุยกันทางโทรศัพท์เขาก็มักจะบ่นปนอ้อนเสมอว่างานหนักอย่างนั้นงานหนักอย่างนี้ อีกประการหนึ่งที่ลักษณ์ณาราตั้งตนเป็นฝ่ายค้านก็คือ ไม่ต้องการให้สามีตามใจลูกเกินความพอดี เกรงว่าโตขึ้นจะเป็นคนเอาแต่ใจจนไม่ยอมฟังความของใครนอกจากยึดเอาความต้องการของตัวเองเป็นใหญ่
“เหนื่อยไม่เหนื่อยไม่รู้ ผมรู้แต่ว่าคุณไม่ยอมเรียกน้ำย่อยเป็นเพื่อนผม ผมก็เลยต้องมาเรียกน้ำย่อยกับลูกของเราแทนยังไงล่ะที่รัก” มาร์โบโลพูดราวกับว่าการที่เขาต้องยอมเป็นเด็กโข่งเล่นเป็นเพื่อนลูก มีสาเหตุทั้งหมดมาจากภรรยา โยนความผิดให้เธอดื้อๆ
ใบหน้างามแดงเถือก ก่อนจะส่งค้อนวงใหญ่ไปให้สามี เพราะรู้ดีว่าคำว่า ‘เรียกน้ำย่อย’ ของเขามันคืออะไร ดีนะที่พ่อเจ้าประคุณไม่ใช้วาจาโจ่งแจ้งให้เธอต้องปวดเศียรเวียนเกล้าคิดหาคำที่เหมาะสมมาตอบคำถามลูกทั้งสองที่กำลังอยู่ใ
