บนโต๊ะอาหารเย็นวันนี้เต็มไปด้วยความชื่นมื่น รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของสองพ่อลูกไม่สร่างซา หากแต่ลักษณ์ณาราทำเพียงปั้นหน้ายิ้มให้มิเกล เมื่อไหร่ก็ตามที่เผลอหันไปสบเข้ากับนัยน์ตาสีควันบุหรี่ที่ส่งแววออดอ้อนมาก็จะสะบัดหน้าพรืดเข้าให้ จนเจ้าพ่อผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่เคยแยแสกับความรู้สึกของใครถึงกับใจแป้ว ทำหน้าจืดเจื่อนด้วยกลัดกลุ้มกับการเอาชนะใจเมีย
“ว้าวๆๆ” ไข่เจียวฝีมือลักษณ์ณาราที่สาวใช้กำลังถือเข้ามาในห้องอาหารของบ้านเป็นเมนูสุดท้าย ส่งกลิ่นหองฟุ้งกระจายยั่วน้ำลาย จนร่างกลมป้อมที่ถือช้อนกับส้อมในมือมองตาเป็นมัน
พอจานไข่เจียวถูกลักษณ์ณาราเลื่อนมาวางตรงหน้า มิเกลก็กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ตักไข่เจียวเข้าปากตัวเองคำโตจนเต็มปากน้อยๆ มุมปากรูปกระจับมันแผล่บ คุณแม่ยังสาวจึงยกผ้ากันเปื้อนขึ้นมาซับปากให้อย่างเอาใจใส่ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบศรีษะน้อยด้วยความเอ็นดู
“ไข่เจียวของมามี้อร่อยที่สุดในโลกเลยค่ะ” แม่หนู
