“อย่ามาอ้อนจ๊ะจ๋าเลยค่ะ จำไม่ได้เหรอคะว่าลูกชอบมาเคาะประตูเวลานี้” เตือนความทรงจำของสามีไปพร้อมกับดันหน้าหล่อที่กำลังจะก้มลงมาหาอีกครา ทำให้เขาต้องกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ ราวกับจะให้มันช่วยระบายความร้อนรุ่มที่กำลังเริ่มก่อตัวในกายทรงพลัง ใบหน้าหล่อเหลางอง้ำราวกับเด็กน้อยที่ถูกพ่อแม่ขัดใจ ถึงแม้เขาจะยอมละมือออกจากร่างสะคราญตา ทว่าร่างใหญ่กลับไม่ยอมถอยห่างกายงามแม้แต่ก้าวเดียว
“งั้นถูหลังให้สามีหน่อยนะจ๊ะ เหนื่อยเหลือเกิน” เหตุผลของเธอทำให้เขาจำต้องยอมจำนน มาร์โบโลพูดพลางทำท่าอ่อนระโหยโรยแรง ราวกับเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ากายาเสียเต็มประดา แสดงได้สมบทบาทแนบเนียนราวกับจบเอกการแสดงมา ทำเอาลักษณ์ณาราเกือบจะใจอ่อน หากไม่คิดได้เสียก่อนว่า ถ้าเธอยอมถูหลังให้ตามที่คนตัวโตทว่าเอาแต่ใจร้องขอ ผลสุดท้ายมันคงจะไม่จบอยู่แค่นั้นแน่ เพราะรู้ดีว่าสามีของเธอโลภแค่ไหน หากมีบริการหลักรับรองว่าพ่อเจ้าประคุณคนไม่เคย
