หลังจากเกิดเหตุถล่มคฤหาสน์คอฟอร์ดจากคนร้ายกลุ่มใหญ่ที่ยังไม่รู้แน่ชัดว่าผู้บงการคือใครจนเป็นข่าวใหญ่โตดังครึกโครมไปทั่วโลก มาร์โบโล คอฟอร์ดก็ออกคำสั่งเฉียบขาดให้ลูกน้องคนสนิทระดมทุกวิถีทางหาตัวคนกระทำผิดมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อที่เขาจะได้สั่งสอนให้มันรู้สำนึกเสียบ้างว่า อย่าได้บังอาจมาเผยอวัดรอยเท้าเจ้าพ่อแห่งน่านน้ำสีครามอย่างเขา เมื่อได้ข้อมูลทุกอย่างตามที่ต้องการ เลขาหนุ่มมาดขรึมก็ตบเท้าเข้ามารายงานผู้เป็นนายถึงในห้องคนป่วยในเช้าวันถัดมา
“รู้แน่แล้วหรือยังคาร์ลอส ว่าใครมันบังอาจมาถล่มบ้านฉัน” ร่างสง่าที่กำลังนั่งกอดอกตัวตรง ถามลูกน้องคนสนิทด้วยน้ำเสียงเครียดขรึม
“คนของไอ้ซีวาน็อฟครับนาย” รายงานเจ้านายด้วยน้ำเสียงราบเรียบดูเป็นงานเป็นการเสร็จ คาร์ลอสก็ทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาในห้องผู้ป่วยฝั่งตรงข้ามกับเจ้านาย
“บัดซบเอ๊ย ไอ้นี่มันวอนตายเพราะมือฉันเสียแล้ว” น้ำเสียงห้าวห้วนถูกเค้
