“หากฉันกับพี่ชายฉันเลว คุณก็คงสามานย์ไม่ต่างกัน” จ้องมองใบหน้าคมเจิดจรัสที่อัดแน่นไปด้วยความหล่อร้ายกาจ พร้อมกับเค้นเสียงแข็งตวาดลั่น
“สามานย์อย่างนั้นเหรอ แล้วเธอจะได้รู้ซึ้งถึงคำว่าสามานย์อย่างถึงแก่น” เจ้าพ่อหนุ่มคำรามทวนคำพร้อมแสยะยิ้มอย่างน่าสะพรึงกลัว พลอยทำให้คนมองถึงกับตัวสั่นงันงก หากแต่ไม่สามารถก้าวขาอันสั่นเทาหนีจากรัศมีอันตรายที่กำลังเปล่งประกายออกมาจากตัวเขาได้เลย
ขาดคำร่างที่หล่อเลี้ยงไปด้วยไฟแห่งความเคียดแค้น ก็ลงมือฉีกกระชากอาภรณ์ที่ห่มกายสั่นระริกออกอย่างรุนแรงจนขาดหลุดติดมือในชั่วพริบตา จับร่างบางโยนลงไปบนโซฟา แล้วโถมร่างทรงพลังลงไปบดเบียดอัดกระแทก ก่อนจะจัดการลงทัณฑ์คนที่บังอาจประณามและตบหน้าเขาด้วยบทรักอันแสนป่าเถื่อนรุนแรง
เสียงกรีดร้องโหยหวนอ้อนวอนขอความเมตตาไม่นำพาให้หัวใจกร้าวกระด้างผ่อนปรนความเลวร้ายลงสักกระผีก ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในครั้งนี้มันไม่ได้แฝงไปด้วยค
