คุณหญิงยิ้มดีใจและสนุกกับการขายกระเป๋าของว่าที่ลูกสะใภ้ เห็นแล้วก็ไม่แปลกใจที่ภาคีรักผู้หญิงคนนี้
“ลิตา แม่ขอโทษนะลูกที่ตอนนั้นยังไม่ทันได้รู้จักหนูก็ตัดสินหนูไปแล้ว” คุณหญิงจริยาจับมือว่าที่ลูกสะใภ้ ยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งเห็นความสวยของเธอ ไม่แปลกใจว่าทำไมลูกชายถึงได้รักปักใจ
“ไม่ต้องขอโทษลิตาหรอกค่ะคุณแม่ ลิตาต่างหากที่ต้องขอโทษกับสิ่งที่พ่อทำ” ลลิตาน้ำตารื้นอีกครั้ง
“คงเพราะการเมืองตอนนั้นมันร้อนแรงเกินไป คิดว่าส่วนหนึ่งเพราะผู้ใหญ่ของทางพรรคน่าจะกดดันพ่อของหนูด้วยแหละ เรื่องราวทั้งหมดจึงมาตกที่หนูกับคีย์” ภาคีกับลลิตาก็เป็นเหยื่อการเมืองในตอนนั้นแค่นั้นเอง ไม่ต่างกับบริษัทของครอบครัวในตอนนั้นที่เป็นเหยื่อของการเมือง
สังคมในตอนนั้นแบ่งแยกกันอย่างชัดเจนว่าใครจะอยู่ข้างใคร เมื่อมีการเลือกข้าง เราก็มองอีกฝั่งเป็นคนร้าย เป็นคนไม่ดี เพียงเพราะคิดเห็นไม่เหมือนกัน ผลประโยชน์ของคนกลุ่มเล็ก ๆ
