“มี แต่อยู่ในเซฟธนาคาร” แหวนของลูกสะใภ้ใหญ่ก็ต้องมีอยู่แล้ว ตอนแรกก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมภาคีไม่ยอมใช้แหวนประจำตระกูลหมั้นนาตาลี ไม่คิดว่าลูกชายจะปักใจกับแฟนสาวอย่างลลิตามาตลอดสิบสองปี
“เดี๋ยวค่อยใช้วงนั้นตอนงานแต่ง” ภาคีพูดพร้อมทั้งหอมแก้มมารดาอีกรอบ เขาจะใช้แหวนที่เขาซื้อเองด้วยเงินของเขาขอเมียรักแต่งงาน
“ตามใจย่ะ” คุณหญิงจริยาย่นจมูกให้ไม่จริงจังนัก
“แม่ครับ คีย์ขอบคุณแม่นะครับที่ยอมรับเราสองคน คีย์โชคดีมากที่เกิดเป็นลูกแม่กับพ่อ”
“แม่มันยังอ้อนขนาดนี้ ไม่ต้องถามว่าจะอ้อนเมียขนาดไหน” คุณภิรมย์แซวลูกชาย แต่คนที่อายกลับเป็นลลิตา เพราะตอนนั้นเองที่ว่าที่ลูกสะใภ้เดินเข้ามาในห้อง
“เมียมาแล้ว หนูมานั่งนี่เร็ว มาอ้อนแม่ขอเงินแต่งงานกันเร็ว” ภาคีรีบเรียกลลิตาให้มานั่งตรงหน้าแม่และพ่อของเขา
“ลิตา พ่อกับแม่ฝากพี่คีย์ด้วยนะลูก ถึงจะดื้อ พูดจาไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่พี่คีย์ก็รักหนูนะลูก” คุ
