“ลิตา คือ...คือ” ศศิตาก้มหน้า ไม่รู้จะบอกเพื่อนอย่างไรดี ได้แต่คิดคำพูดวนอยู่ในหัวไปมา
“คือ ได้กันแล้วใช่ไหม” ลลิตาเอ่ยถามเสียงเรียบ
“ทำไมแกรู้!” ศศิตาทำหน้าเหลอหลา ไม่คิดว่าเพื่อนจะรู้
“นั่นไง ฉันเตือนแล้วว่าให้แกอยู่ห่าง ๆ มัน แล้วหาผู้ชายอื่น ทีนี้เป็นไง ได้เพื่อนเป็นผัว แถมเป็นเพื่อนสาว” ลลิตาเบ้ปาก บอกแล้วว่าไอ้รองมันไม่ใช่เกย์ ยายเพื่อนตัวดีก็ไม่ยอมเชื่อ
“ก็มันเมา” ศศิตาก้มหน้าสารภาพเสียงอ่อน
“อย่ามาแก้ตัว ถึงจะเมาแค่ไหน แกก็ไม่มีทางยอม ถ้าแกไม่มีใจ” ลลิตาหรี่ตามองเพื่อนตัวดี ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าศศิตาคิดอะไร
“เมาจริง ๆ นะ” ศศิตากะพริบตาปริบ ๆ
“ย่ะ เชื่อมาก แล้วเรื่องแกกับไอ้พี่เบียร์นั่นล่ะ” ลลิตารู้ว่าเพื่อนกำลังแอบปลูกต้นรักกับพระเอกคู่จิ้น
“รองให้เลิก”
“แล้วแกก็เชื่อมัน” ลลิตาถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน คนอย่างศศิตาอยู่มาจนถึงตอนนี้ได้อย่างไรกัน คนดี แสนซื่อ อ่า ซื่อบื
