ในที่สุดวันที่ภาคีปวดหัวที่สุดก็มาถึง เมื่อเขาต้องเข้ามาพบท่านพายุ เพียงแค่บอกว่าเขาจะเข้ามากินข้าวเย็นด้วย ท่านพายุก็ดีใจจนออกนอกหน้า ภาคีรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ใจคิดไม่ดีและเปิดโอกาสให้นาตาลีกับมาวินใกล้ชิดกัน แต่ก็นั่นแหละ ในเมื่อทั้งสองรักกัน ก็ถูกแล้วที่จะลงเอยกันแบบนี้
“มาเร็วคีย์ วันนี้มีอาหารที่คีย์ชอบหลายอย่าง” ท่านพายุถึงกับมาต้อนรับถึงหน้าประตูด้วยความดีใจ เขาลอบมองหน้าลูกสาว วันนี้เธอดูกังวลใจผิดปกติ
อาหารมือเย็นจบสิ้นภายในไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นภาคีก็ขอคุยกับท่านพายุส่วนตัว ซึ่งเจ้าของบ้านก็เดินนำไปยังห้องหนังสือ
“ก่อนอื่นผมต้องขอโทษด้วยนะครับ” ภาคีก้มลงกราบท่านพายุอย่างนอบน้อม ทำให้ท่านพายุตกใจไม่น้อย
“เกิดอะไรขึ้น” ท่านพายุถามขึ้นอย่างเป็นกังวล
“คือ...คือ เพราะความผิดของผมเองครับ เพราะผมดูแลคนไม่ดี น้องลีท้องครับท่าน” ภาคีพูดพร้อมทั้งก้มหน้าอย่างสำนึกผิด
“โธ่ นึก
