"ไม่คิดว่าคุณจะมาถึงที่นี่นะ" ทันทีที่ผมลงไปนั่งบนโซฟากว้างบ้านหลังใหญ่ของคนตัวเล็ก เสียงทุ้มก็เอ่ยทักทายพร้อมกับกระตุกยิ้มเบาๆ มองผมด้วยท่าทางสุขุม ซึ่งคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณไลอ้อนหรือพ่อของร่างบางที่ผมตั้งใจบุกมาหาถึงที่ในวันนี้
"สักวันผมก็ต้องมา" ผมตอบไปอย่างมั่นใจและเต็มเสียง พ่อของเธอในตอนนั้นตอนที่มีลูกสาวเขากับตอนนี้แววตาต่างกันลิบลับ
"สิ่งที่คิดในตอนแรกกับสิ่งที่เป็นในตอนนี้คงต่างกันมาก"
"ครับ" ยอมรับไปอย่างที่เป็น คิดไว้อยู่แล้วว่าคงต้องมาที่นี่สักครั้งพร้อมกับคนตัวเล็กข้างกาย แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรก แต่ทุกอย่างก็ผิดแผนไปหมด มาเร็วกว่าที่คิดด้วยซ้ำไป
สายตาผมกวาดมองรอบบ้านเพื่อหาอีกคนแต่ก็ไร้ซึ่งวี่แววของเธอ หวังว่าวันนี้ผมคงจะไม่ต้องกลับไปมือเปล่า
"ผมจะพูดแบบตรงๆ ผมมาขอเธอจากคุณครับ"
"ครั้งนั้นคุณก็พูดแบบนั้น"
"ผมพลาดเองครับ" ว่าจบผมก็ก้มหัวให้ท่านเล็กน้อย ผมเค
