อาการที่ข้อเท้าไม่ได้เป็นอะไรมากอย่างที่หวาดกลัวเอาไว้ เพราะหลังจากนอนพักไปสองสามชั่วโมง ตื่นขึ้นมาความปวดหนึบที่ข้อเท้าก็จางหายไปเกือบหมด
ทอฝันเป่าปากด้วยความโล่งอก เพราะหากข้อเท้าไม่หายเจ็บ หล่อนอาจจะหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับธาวินได้ยากขึ้น
หญิงสาวขยับตัวลุกจากเตียง เดินไปยืนเกาะขอบหน้าต่าง มองวิวทิวทัศน์ด้านนอก
ขุนเขาเบื้องหน้ายังคงตั้งเด่นตระหง่านเหมือนเมื่อสองปีก่อนไม่เปลี่ยนแปลง ซึ่งก็ไม่ต่างจากความรักของหล่อนที่มีต่อธาวินนั่นแหละ เพราะมันไม่เคยจางหายหรือลดน้อยลงเลย
แม้ว่าเขาจะเลือดเย็นกับหล่อนสักแค่ไหนก็ตาม...
ทอฝันถอนใจออกมาแผ่วเบาด้วยความวิตกกังวล เพราะไม่มั่นใจว่าตัวเองจะทนเก็บกักความรู้สึกโหยหาที่มีต่อธาวินไว้ได้นานแค่ไหน
หล่อนกลัวเหลือเกินว่ามันจะทะลักล้นออกมาจนเขาจับได้ และเผลอทำเรื่องผิดพลาดลงไปอีก
มือเล็กยกขึ้นลูบใบหน้า ก่อนจะกัดฟันเดินไปเปิดกระเป๋าเดินทาง หยิบชุดลำ
