เสียงไลน์ดังขึ้นขณะที่เจ้าของโทรศัพท์อย่างพลอยลลินณ์นั่งเช็ดผมอยู่หน้ากระจกหลังจากเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
“มัดหมี่บอกมานะว่าวันนี้ไปเดินห้างกับใคร ใช่คนที่เป็นข่าวใช่ไหม” มะปรางเพื่อนสนิทของพลอยลลินณ์ส่งข้อความไลน์มาถาม
“ใครบอกปรางล่ะ”
“ไม่มีใครบอกหรอกแต่ปรางเห็นมัดหมี่กับเขาอยู่ในร้านโทรศัพท์ด้วยกัน ปรางว่าจะเข้าไปทักแต่ก็ไม่กล้า ตกลงว่ามัดหมี่กับเขาคบกันจริงๆ ใช่ไหม”
“ก็ประมาณนั้นแหละ”
“ฟังเหมือนไม่แน่ใจเลย มีอะไรหรือเปล่า”
“ปรางคิดว่าเขาเป็นยังไงล่ะ”
“ไม่รู้สิ ปรางไม่เคยคุยกับเขาแต่เท่าที่เห็นเขาก็หล่อดีนะ แถมยังรวยอีกด้วย”
“ก็เพราะเขาทั้งหล่อทั้งรวยเลยทำให้มัดหมี่กลัว”
“กลัวอะไรล่ะ”
“ความแตกต่างไงล่ะปราง”
“ความแต่งต่างเหรอ ปรางว่าถ้าเขาคิดถึงเรื่องความแตกต่างก็คงไม่บอกคนอื่นไปแบบนั้นหรอกมั้ง มัดหมี่อย่าคิดมากสิ”
“มันอดคิดไม่ได้นะปรางเรากับเขามันต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยปราง” พลอยลลิน
