มองถึงอนาตค
1083 คำ
หลังจากส่งพลอยลินณ์ที่คอนโดมิเนียมของเธอแล้วภาคินก็ขับรถกลับมาที่คอนโดมีเนียมของตัวเองซึ่งคอนโดแห่งนี้เขามักจะใช้เป็นที่หลบภัยเวลาเครียดๆ จากงานหรือเวลาที่ไม่ต้องการจะกลับบ้าน
วันนี้เขารู้สึกเหนื่อยและอยากจะพัก ภาคินอยากจะอยู่เงียบๆ โดยไม่มีใครมารบกวนแต่แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ทำให้เขาต้องวางแก้วเครื่องดื่มในมือลงก่อนจะกดรับ
“สวัสดีค่ะภาคิน คุณยังประชุมไม่เสร็จอีกเหรอคะ”
“ผมประชุมเสร็จแล้ว”
“ว่านรอคุณอยู่ที่ผับนะคะเมื่อไหร่คุณจะตามมาสักทีหรือว่ามัดหมี่ลืมบอกคุณคะ เลขาคุณนี่ใช้ไม่ได้เลยนะคะแทนที่จะรีบบอกคุณเราจะได้เจอกัน”
“อย่าไปโทษมัดหมี่เลยเธอบอกผมแล้ว แต่วันนี้ผมเพลียไม่ค่อยอยากออกไปไหน”
“ได้ยังไงคะว่านนัดเพื่อนๆ มาแล้วเรากำลังสนุกกันอยู่และเพื่อนของว่านก็อยากจะเจอคุณมาก”
“คืนนี้ผมคงไม่ออกไปแล้ว เหนื่อยมากอยากพักสักนิด”
“ว่านไม่ยอมนะคะถ้าคุณไม่มาว่านจะงอนจริงๆ ด้วย”
“ว่านเข้าใจผมหน่อย ผมทำงานเหนื่อยเดี๋ยวผมจะโอนเงินให้แล้วกันนะคุณจะได้สนุกกับเพื่อนอย่างเต็มที่”
“ภาคินขา ที่ว่านโทรหาคุณไม่ใช่เรื่องเงินนะคะ ว่านอยากเจอคุณจริงๆ เราไม่ได้เจอกันมาอาทิตย์หนึ่งแล้วนะคะ คุณบอกว่าเหนื่อยออกมาผ่อนคลายเครียดกับว่านสิคะ ให้ว่านไปรอที่ห้องก็ได้นะคะ ตอนนี้ว่านออกมาคุยโทรศัพท์ในรถพอดี”
“ไม่เป็นไรหรอกว่านสนุกกับเพื่อนเถอะ”
“ถ้าคุณมาหาว่าน ว่านจะนวดให้นะคะ”
คำว่านวดของหญิงสาวมีในแอบแฝงซึ่งภาคินเองก็รู้ดีแต่คืนนี้เขาไม่มีความรู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด
“ไม่ดีกว่าครับผมอยากอยู่คนเดียว”
“คุณเปลี่ยนไปนะคะภาคินหรือคุณมีคนอื่น”
“ผมไม่มีใครทั้งนั้นแหละว่าน ถึงผมจะเจ้าชู้แต่ผมก็คบทีละคนและผมก็ไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับผม” เขาตอบไปอย่างหัวเสีย
“ว่านขอโทษค่ะ ว่านก็แค่กลัวว่าคุณจะทิ้งว่านไปหาคนอื่น”
“ผมจะไม่ทิ้งคุณถ้าคุณทำตามสัญญาที่เราคุยกันไว้”
“ว่านรู้ค่ะว่าการคบกันของเราเป็นการคบกันที่ไม่มีข้อผูกมัด แต่เราก็คบกันมาครึ่งปีแล้วนะคะ คุณไม่คิดถึงอนาคตของเราบ้างเหรอ”
“ผมยังไม่เคยคิดเรื่องนั้นเลย ไม่ว่าจะกับคุณหรือกับผู้หญิงคนไหน คืนนี้ผมขอตัวพักผ่อนก่อนแล้วค่อยนัดเจอกันนะว่าน”
“เมื่อไหร่ล่ะคะพรุ่งนี้ดีไหมคะ ว่านมีงานแค่ช่วงเช้า”
“ผมมีงานต้องทำต่ออีกเยอะ”
“แล้วที่คุณสัญญาว่าจะพาว่านไปเที่ยวล่ะคะ วันหยุดยาวสี่วันคุณพาว่านไปเที่ยวได้ไหม เราไม่ได้ไปเที่ยวกันเดือนหนึ่งแล้วนะคะ”
“ได้สิคุณอยากไปที่ไหนล่ะ”
“จริงว่านอยากไปยุโรปแต่มีเวลาแค่สี่วันเองว่านว่าไปแค่ญี่ปุ่นดีไหมคะ ไม่เสียเวลาเดินทางเท่าไหร่ช่วงนี้หิมะกำลังตกเลยค่ะ”
“อือ ญี่ปุ่นก็ได้เดี๋ยวผมจะให้มัดหมี่จัดการจองตั๋วและที่พักให้นะ”
“ขอบคุณค่ะ ภาคินน่ารักที่สุดเลยคุณพักผ่อนนะคะแล้ววันมะรืนเราค่อยเจอกันแต่คุณจะมารับว่านที่คอนโดหรือให้ว่านไปรอที่สนามบินเลยล่ะ”
“ไปรอที่สนามบินเลยก็ได้ผมจะให้มัดหมี่ส่งรายละเอียดไปให้นะ”
“ได้ค่ะฝันดีนะคะว่านขอตัวไปสนุกกับเพื่อนก่อน”
ภาคินวางโทรศัพท์ลงจากนั้นเขาก็นั่งดื่มต่อ ชายหนุ่มกำลังคิดว่าจะอีกนานแค่ไหนที่เขาจะต้องใช้ชีวิตแบบนี้คำพูดของวาริสาทำให้เขาเริ่มมองไปถึงอนาคตถ้าหากยังรักสนุกอยู่แบบนี้แล้วเมื่อไหร่กันเขาจะมีครอบครัว
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคิดเรื่องนี้แต่ภาคินยังไม่เจอใครที่ถูกใจถึงขั้นจะสร้างครอบครัวด้วยกัน แม้ว่าผู้หญิงที่มารดาของเขาหามาจะมีคุณสมบัติเพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติทรัพย์สมบัติและการศึกษาแต่ก็ยังไม่มีใครถูกใจเขาเลยสักคน
ตอนนี้บรรดาเพื่อนของเขาต่างก็แต่งงานมีครอบครัวไปแล้วการจะออกมานั่งดื่มกับเพื่อนๆ ก็ลดน้อยลงจากแต่ก่อนนัดดื่มกันอาทิตย์ละครั้งเดี๋ยวนี้ก็เปลี่ยนมาเดือนละครั้งเพราะเพื่อนๆ ต่างพากันเกรงใจภรรยาและไม่มีใครโสดเหมือนกับเขาเลยสักคน
ภาคินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งเขามองโปรไฟล์ผู้หญิงที่มารดาส่งมาให้อย่างช้าๆ ผู้หญิงที่มารดาส่งมาให้เลือกนั้นมีทั้งหมดห้าคนและภายในห้าคนนี้มีคนหนึ่งสวยถูกใจเขา
เธอชื่ออัจจิมาหรือแก้วเป็นลูกสาวของนักธุรกิจส่งออกเรียนจบปริญญาโทจากต่างประเทศมีความรู้ทั้งภาษาอังกฤษ ภาษาฝรั่งเศสโปรไฟล์ของเธอค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่รู้ว่านิสัยใจคอจะเป็นแบบไหนมารดาของเขาบอกว่าอยากให้เขาลองเลือกผู้หญิงสักคนที่ส่งมาแล้วนัดไปทานข้าวจะได้ศึกษานิสัยใจคอกัน ถ้าคุยกันแล้วไม่โอเคเธอก็จะไม่บังคับ
ชายหนุ่มมองโปรไฟล์เธออีกครั้งและตัดสินใจแล้วว่าพรุ่งนี้เขาจะบอกมารดาให้นัดผู้หญิงที่ฉันชื่ออัจจิมาออกมาทานข้าวด้วยก่อนที่ตนเองจะบินไปเที่ยวญี่ปุ่นกับวาริสา ถ้าหากเขากับอัจจิมาและคุยกันรู้เรื่องการไปเที่ยวญี่ปุ่นครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขากับวาริสาจะได้เที่ยวด้วยกัน แต่ถ้ามันไม่เป็นแบบนั้นเขาก็ยังจะคบกับวาริสาไปเรื่อยๆ เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ทำให้เขามีความสุขเวลาอยู่บนเตียง ซึ่งชีวิตชายโสดวัย 31 ปีอย่างเขาก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากนอกจากการได้ปลดปล่อยกับใครสักคนโดยมีอะไรผูกมัด
- ผู้เขียน
