ไม่ว่าบุรุษใด แข็งแกร่งสักเพียงไหนก็มิเคยมีผู้ใดเอาชนะความนุ่มนวลของอิสตรีได้ บุรุษหาใช่ผู้ครอบครองความงดงามด้วยความหวานล้ำนั้นคือโลกที่โอบกอดพวกเขาไว้ภายในความอ่อนไหวหากแต่ทรงพลังยิ่ง
เมลิดาจวนเจียนจะขาดใจด้วยความสุขที่ถาโถมใส่มิอาจนับครั้งราวแสงสีขาวเจิดจ้าปลดปล่อยอานุภาคแห่งปรารถนาไปทั่วร่างที่ใกล้หลอมละลายด้วยไฟร้อน ทศภาคเป็นผู้นำพาเธอไปในทุกที่เฉกดั่งฝ่าคลื่นพายุพัดแม้โหมแรงเพียงใดหากเธอกลับมิเคยนึกหวั่น ชายหนุ่มหญิงสาวต่างเปรอปรนเสน่หาแก่กันราวจับมือปีนป่ายสู่ยอดหอคอยน้ำแข็งในดินแดนอาทิตย์เที่ยงคืน แดนดินอันสว่างไสวมิเคยสำเหนียกที่ใดในโลกแม้กำลังล่วงผ่านเข้าสู่กาลมืดมน
“เมย์...ผมอยากให้คุณเห็นอะไรบางอย่าง...มานี่สิ”
หญิงสาวต้องประหลาดใจอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มฝืนถอดถอนตัวเขาออกจากร่างเธอแม้ต่างนึกเสียดายหากแต่ชั่วยามแห่งรักนั้นยังอีกนาน
