คำพูดของกีรติจุดรอยยิ้มจางบนมุมปากหนาได้รูปของชายหนุ่ม เป็นรอยยิ้มของความสำนึกและรำลึกถึงการกระทำต่อสตรีที่บัดนี้นำพาหัวใจของเขาโบยบินหายไปจากฟากฟ้านภากาศ ทศภาคจับจ้องไปในดวงตากลมโตของหญิงสาวก่อนจะกล่าวเสียงเย็น
“ผมเคยคิดว่าจะปล่อยให้ทุกอย่างในชีวิตอยู่ภายใต้ข้อกำหนดของเวลา เพราะเป็นเพียงสิ่งเดียวที่จะทำให้เราเข้าใจความเปลี่ยนแปลงของโลกและตัวเรา แต่การรอคอยให้บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นบางครั้งก็ยังช้าไป เพราะช่วงลมหายใจของเราสั้นกว่าเวลาหลายพันเท่า และหนทางเดียวที่ทำให้เราก้าวได้ทันความแปรผันคือต้องทำให้ช่วงเวลาในชีวิตหดสั้นลงมากที่สุด เหมือนที่ผมเคยปล่อยเวลาที่จะได้เข้าใจความรักให้ยืดยาวออกไป จนตอนนี้ผมรู้แล้วว่าถ้าขืนเรายังไม่ใส่ใจทุกอย่างจะยาวนานไม่มีจุดจบสิ้น สิ่งสุดท้ายที่ผมต้องทำคือดึงเวลาความรักของตัวเองให้สั้นลง ผมต้องรีบตามหาหัวใจตัวเอง และรีบบอกกับคนที่เขาเอ
