“ให้ตายสิแล้วคนที่เดือดร้อนก็เป็นพวกข้า เช่นนั้นแล้วควรทำเช่นไรดีเล่าขอรับ”
“ก็ต้องให้ท่านอ๋อง….”
หมัวมัวพูดกับองครักษ์ต้าอู๋ แต่กลับไม่รู้เลยว่าผู้ที่ลอบแอบฟังอยู่อีกฝั่งหนึ่งกำลังยิ้มและรีบเดินกลับไปที่ห้องอักษรมองภาพวาดตรงหน้าอีกครั้ง
“อันลี่ซินข้าจะดูสิว่าครั้งนี้เจ้าจะปฏิเสธไม่พบข้าได้เช่นไรกัน”
วันถัดมา / หลังประชุมราชสำนัก
“อาจารย์ขอรับ”
“ท่านอ๋อง ทรงมีสิ่งใดหรือพ่ะย่ะค่ะ”
“คือว่าครั้งก่อนที่ข้ากลับมาจากแดนเหนือ มีกลยุทธ์ศึกอย่างหนึ่งที่ยังไม่เข้าใจ จากที่ท่านเคยสอนข้าจดจำได้ว่ามันอยู่ในตำราหนึ่งในพิชัยยุทธ์ซึ่งอยู่ที่ห้องหนังสือในจวนของท่าน ข้าใคร่อยากจะขอติดตามเพื่อไปยืมตำราเล่มนั้นสักหน่อยขอรับ”
“พิชัยยุทธ์ของจักรพรรดิตี้หวันลี่ที่สอง อ้อ เช่นนั้นเชิญท่านอ๋องเสด็จเถิดพ่ะย่ะค่ะกระหม่อมจะพาพระองค์ไปด้วยตนเอง”
“ขอบคุณท่านอาจารย์”
เว่ยอ๋องเดินตามราชครูอันขึ้นรถม้าไปทันที เข
