12 ปล่อยมัน มันเครียดอยู่

1634 คำ

เสียงเพลงในผับดังออกมาถึงด้านนอก ในเวลาที่ประตูของผับถูกเปิดเข้าเปิดออก เราสามคนก็เดินมุ่งหน้าไปที่โต๊ะในทันที เพราะณิชาจัดการจองโต๊ะไว้ตั้งแต่ที่ตกลงกันได้แล้ว เรื่องนี้หล่อนไวต้องยกให้หล่อนเลยจริง ๆ เราเลือกโต๊ะกลาง ๆ เยื้องมาทางด้านหน้าเวทีของผับ เพราะตรงที่เราจอง จะมีหนุ่ม ๆ เยอะแล้วก็เป็นจุดที่สามารถมองเห็นรอบ ๆ ผับได้ทั่วถึงที่สุด เราสามคนมาถึง พนักงานเสิร์ฟก็เดินมาสอบถามและรับออเดอร์ในทันที “วันนี้แกอย่าเมามากนะณิชา ฉันขี้เกียจต้องไปดูแกอ้วกอีกอ่ะ” พะพิงเอียงตัวลงมาใกล้ฉันกับณิชา ตะโกนพูดแข่งกับเสียงเพลงที่ดังอยู่ในผับที่ดังลั่น “รู้แล้ว” ณิชายกมือขึ้นรับแก้วเหล้าจากพนักงานเสิร์ฟ ก่อนจะส่งมาให้ฉันและพะพิง “แกชน” พะพิงเริ่มก่อนเลยงานนี้ ทั้งสามคนชนแก้วแล้วยกเหล้าดื่มพร้อมกัน พร้อมกับสายตาสาดส่องดูผู้ชายไปทั่วทั้งผับ “แก ๆ พี่คนนั้นหล่อซะมัดเลยวะ” ณิชาโยกกายไปตามเสียงเพลงที่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม