“ดื่มเข้าไปหรือถ้าไม่อยากดื่มก็ออกไป”
เสียงดุของคนหน้าดุ มองมายังใบหน้าสวยที่ตกใจในคำพูดของเขา จนหน้าเหวอ ก่อนจะยืนมือหยิบแก้วเหล้ามากระดกเข้าปากในทันที
“ก็แค่นั้น”
เขามองดูใบหน้าสวยหวานนั้นอย่างพอใจ
“พี่ราเชนจะคุยเรื่องของเราได้ตอนไหนคะ”
“อืม”
เขาไม่ได้พูดอะไร แต่กลับยกเหล้าให้เป็นแก้วที่สอง ที่เขายืนมาวางไว้ที่ตรงหน้าของเธอ ยูมิเริ่มหวันใจมองไปรอบ ๆ ห้องเพื่อสำรวจพื้นที่ ที่เธอจะมองเห็นแล้วให้ความโล่งกับสิ่งที่กำลังอืดอัดขึ้นมาได้บ้าง ก่อนจะพบว่า ของใช้เฟอร์นิเจอร์ ที่อยู่ภายในห้องมีแต่ของราคาแพง ๆ ระดับเศรษฐีอันดับต้น ๆ เขาใช้กัน กระทั่งโซฟาตัวที่เธอนั่งก็ราคาไม่ต่ำกว่า 5 หมื่นแน่นอน
“หนูเมาแล้วค่ะหนูไม่ดื่มได้ไหมคะ”
“เธอต้องดื่มการเป็นแฟนกับฉันคือห้ามขัดใจ เธอรู้ไหมยูมิ เพราะฉันไม่ชอบคนขัดใจ และคนที่ไม่ตรงต่อเวลา”
เสียงดุพูดพร้อมสายตาที่เย็นเยียบจ้องมองมาที่เธอ
“แต่หนูเมาแล้ว
