เริ่มต้นใหม่...2

567 คำ

“ก็ผมไม่รู้จริงๆ คุณจะเอายังไงกับผม นังรินมันเล่าอะไรให้คุณฟังเหรอ” วิษณุเริ่มของขึ้น เขาโมโหกลบเกลื่อนเพื่อต้องการไล่ฌาณไปจากบ้านของตน “ไอรินไม่ได้เล่าอะไรเลย ผมมาที่นี่เพราะต้องการพบไอริน น่าแปลกที่หลานสาวหายตัวไปคุณไม่มีท่าทีเดือดเนื้อร้อนใจสักนิด” ฌาณหรี่ตามองด้วยความสงสัย “จะไปสนใจอะไรกับนังเด็กใจแตกพรรค์นั้นล่ะ ผมไม่มีเวลามาคุยกับคุณมากหรอกนะ ผมต้องรีบไปหาเด็กส่งไปที่แท่นขุดเจาะ” นายวิษณุอยากจะออกไปให้พ้นจากตรงนี้ เขาไม่อยากตอบคำถามเรื่องไอรินอีกแล้ว “งั้นก็เชิญตามสบายครับ” ชายหนุ่มผายมือเล็กน้อย เขายอมปล่อยให้นายวิษณุเดินจากไป เมื่อเห็นว่าร่างของนายวิษณุไปพ้นสายตาของเขาแล้ว เขาก็รีบกดโทรศัพท์หาลูกน้องคนสนิทเพื่อสืบหาที่อยู่ของไอริน เขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าทำไมไอรินจึงหนีไปจากที่นี่ หรือนายวิษณุเป็นต้นเหตุให้เธอหนีไปจากที่นี่ ระหว่างที่ชายหนุ่มยืนคุยโทรศัพท์อยู่นั้น นางเดือนก็เดิ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม