ร่างสูงกอดรัดร่างบางเอาไว้ ก่อนที่เขาจะส่งสายตาวาบหวามไหวมาจับจ้องที่ใบหน้างามของหญิงสาว แน่นอนว่าเธอนั้นต้องหวั่นไหวอยู่แล้ว ก็เพราะว่าเธอรักเขาไปหมดทั้งใจ ถ้าผู้ชายที่เธอรักมากอย่างเขา มาจ้องขนาดนี้ เธอจะต้านทานเขาได้นานแค่ไหน
นี่ขนาดไม่เห็นด้วยเรื่องตั้งท้อง แต่ดูท่าว่าแล้วว่าอาจจะขัดไม่ได้ก็ได้ เพราะเธอแพ้ให้กับสายตาคู่นี้ของเขานั่นเอง
“ชอบทำแบบนี้อีกแล้ว” ไอรินเอยออกมาเสียงสั่น
“ทำแบบนี้แล้วทำไมเหรอ” ฌาณเอ่ยถามทั้งที่ยังกอดร่างบางเขาไว้ สายตาคมกริบยังส่งมาที่ใบหน้าหวาน ส่วนคนตัวเล็กนั้นก็พยายามก้มหน้าลงต่ำ ไม่ยอมสบตาเขาแต่อย่างใด
“ก็ฉันจะแพ้เอาน่ะสิ” ไอรินตอบออกมาเสียงสั่น
“นี่เรากำลังรบกันอยู่อย่างงั้นเหรอ” ผู้เป็นสามีถามด้วยความชอบใจ เธอในเวลานี้คือเธอที่เต็มไปด้วยความเขินอาย เขาชอบจริงๆ ชอบที่จะแกล้งให้เธอเขินอาย
“ไม่ได้รบ” ไอรินเอ่ยออกมาเสียงสั่น อ้อมกอดนี้ของเขามันทำให้เธอส
