“คุณพ่อคะคุณฌาณเป็นยังไงบ้างคะ” ไอรินเอ่ยถามบิดาของสามีทั้งน้ำตา ในขณะที่คุณฌอนนั้นก็มองสภาพของลูกสะใภ้ท่านอย่างเวทนา นี่พอลุกขึ้นได้ก็คงรีบตรงดิ่งมาที่โรงเพยาบาลเลยแน่ๆ ท่านเป็นห่วงเจ้าสองแฝดเหมือนกัน แต่เพราะที่บ้านมีพี่เลี้ยงของเจ้าสองแฝดอยู่ คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก แต่ตรงนี้น่ะสิ ตรงที่ท่านและไอรินยืนอยู่ มันเป็นเส้นคาบเกี่ยวระหว่างความเป็นความตายของบุตรชายท่าน ณ เวลานี้ ตรงนี้คงจะสำคัญที่สุด เพราะว่าฌาณนั้นสำคัญสำหรับทุกคนเป็นอย่างมาก
“ยังไม่รู้เลยลูก ยังไม่มีใครออกมาเลย” คุณฌอนตอบออกไปตามตรง ท่านก็รออยู่ตรงหนี้น่าจะร่วมสองชั่วโมงแล้ว แต่ทว่ายังไม่มีใครออกมาเลย ท่านจึงได้เดินไปเดินมาด้วยความกังวลอย่างที่เห็น
“เขาจะปลอดภัยใช่มั้ยคะคุณพ่อ” นี่ไม่ใช่คำถาม แต่มันคือความคาดหวังของหญิงสาว ซึ่งตอนนี้กำลังร้องไห้ปริ่มจะขาดใจตาย ทำไมนะ ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเขา ไอรินไม่เข้าใจจริงๆ เ
