ตอนที่ 4 เปิดเผย
1408 คำ
“ออกไปเดินเล่นที่ไหนไหม หรือรอออกไปตอนเย็นทีเดียว”
วชิรวิษถามขึ้นเมื่อทั้งเขาและหทัยชนกจัดการมื้อเช้าเสร็จ แต่ยังนั่งมองแขกคนอื่นเดินไปมาอยู่ที่โซนอาหาร โดยไม่รู้จะทำอะไรต่อ
“นอนพักดีกว่าค่ะ ไม่ได้นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงทั้งวันมานานมากแล้วค่ะ ครั้งสุดท้ายน่าจะตอนยังไม่เข้าวงการ”
“พูดเหมือนแก่แล้วนะเรา”
“ยังไม่แก่ค่ะ แต่ทำงานมานานจนไม่ค่อยมีเวลาพัก”
“ก็ทำงานมาตั้งแต่เด็กนี่ ไปเถอะ เราค่อยออกไปตอนเย็น หาอะไรไว้กินเล่นไหม”
“เอาขนมค่ะ”
“แถวนี้มีร้านสะดวกซื้ออยู่ เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ จะขึ้นไปก่อนไหม หรือจะรอพี่ที่นี่”
“รอที่นี่ดีกว่าค่ะ”
“จ้ะ”
หลังจากร่างสูงพยักหน้ารับแล้วลุกเดินออกไป หทัยชนกก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ ระหว่างรอ มีแขกของที่พักที่มาเที่ยวเองหลายคนจำเธอได้แล้วเข้ามาขอถ่ายรูป หญิงสาวก็ตอบรับด้วยความยินดี เพราะเธอมาที่นี่โดยไม่ได้คิดว่าจะปิดเป็นความลับอะไร
ไม่นานวชิรวิษก็เดินกลับมาพร้อมกับขนมและเครื่องดื่มถุงใหญ่เต็ม 2 มือ หญิงสาวยิ้มกว้างพร้อมกับลุกออกจากเก้าอี้ เดินไปหาร่างสูงที่ก้าวเข้ามา แล้วพากันเดินออกไป
เมื่อขึ้นมาถึงบนห้อง หญิงสาวก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างสบายใจ โดยมีร่างสูงที่วางถุงขนมลงบนโต๊ะหันมามองเธอด้วยแววตาเอ็นดู
“นี่เราไม่คิดว่าพี่เป็นผู้ชายเลยหรือยังไง ไม่ระวังตัวเลย”
“พี่ไม่เหมือนคนอื่นนี่คะ”
“หืม.....ไม่เหมือนยังไง”
“ก็พี่เห็นเฟิร์นมาตั้งแต่เด็ก”
“แต่ตอนนี้ไม่เด็กนะ”
“ก็นั่นแหละค่ะ”
“อืม ไม่เด็กแล้ว ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้แล้ว”
“ซื้อมาเผื่อเฟิร์นด้วยเหรอคะ”
“จ้ะ แบบแอลน้อยนะ”
“โถ่.....”
“ดื่มจัดเหรอเรา”
“ก็เปล่าค่ะ”
“เอาไว้ตอนเย็นค่อยดื่มริมหาดก็ได้ ตอนนี้ดื่มเบาๆไปก่อน”
หญิงสาวยิ้มชอบใจเมื่อเขาส่งขวดเครื่องดื่มให้เธอ ก่อนจะหยิบเครื่องดื่มของตัวเองออกมาจากถุง แล้วเดินไปลากเก้าอี้โซฟาออกไปนั่งที่ข้างประตูระเบียงและเปิดมันออกเพื่อรับลม ซึ่งถัดจากเตียงนอนไปไม่กี่ก้าว
“อากาศร้อนนะ แต่ดีที่ไม่อบอ้าว”
“ค่ะ ร้อนแบบพอทนไหว”
“แล้วตอนเย็นจะออกไปที่หาดไหน”
“แถวหน้าโรงแรมก็พอค่ะ เฟิร์นแค่อยากนอนเล่นชมบรรยากาศเท่านั้น ไม่ได้คิดจะลงน้ำ”
“ไม่เล่นน้ำเหรอ”
“ว่าจะไม่เล่นนะคะ แต่ไม่พลาดบิกินนี่หรอกค่ะ”
“แหม เรานี่น้า”
“นานๆทีจะได้เที่ยวนี่คะ”
“ก็อย่าโป๊มากล่ะ”
“ไม่โป๊หรอกค่ะ ถึงยังไงที่นี่ก็มีต่างชาติเยอะกว่าคนไทย ไม่มีใครสนใจเฟิร์นหรอกค่ะ”
“ครับ คุณนักแสดงดัง”
“.....”
หทัยชนกแอบย่นหน้าเล็กน้อย ก่อนจะยกขวดขึ้นกระดกเครื่องดื่มใส่ปากรวดเดียวหมด ร่างสูงที่มองหญิงสาวอยู่ยิ้มออกมาน้อยๆ
“ดื่มจัดเหมือนกันนะเรา”
“ก็ไม่เคยบอกว่าไม่ดื่มนี่คะ”
หญิงสาวลุกจากเตียงนอนไปหยิบเครื่องดื่มที่วางอยู่บนโต๊ะ เดินไปหาร่างสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟาแล้วหย่อนตัวนั่งลงบนตักแกร่งโดยที่วชิรวิษทำแค่มองเธอโดยไม่ได้พูดอะไร
“มีอะไรจะประชดอีกไหมคะ”
“ไม่มีครับ”
“ดีค่ะ”
ขวดเครื่องดื่มถูกเปิดออกแล้วยกขึ้นดื่ม โดยที่เจ้าของร่างบอบบางนั่งเอนกายพิงวงแขนแกร่งที่โอบกอดร่างเล็กเอาไว้เงียบๆ
“มีอะไรจะบอกเฟิร์นไหมคะ”
“.....”
“.....”
“.....แล้วเฟิร์นมีอะไรจะถามพี่ไหม”
ไม่มีค่ะ”
“อื้ม”
สองหนุ่มสาวนั่งจิบเครื่องดื่มไปเงียบๆ ต่างคนต่างตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง จนกระทั่งผ่านไปกว่าชั่วโมง หญิงสาวก็วางเครื่องดื่มลงที่พื้นแล้วเอนศีรษะวางลงบนบ่ากว้างก่อนจะหลับตาลง
“เมาเหรอ”
“เปล่าค่ะ เฟิร์นง่วง ง่วงแบบง่วงจริงๆ”
“ไปนอนไหม”
“ไม่ไปค่ะ”
ชายหนุ่มไม่ได้ว่าอะไร เขาปล่อยให้เธอขยับตัวเพื่อจัดท่าทางให้สบาย ก่อนจะโอบร่างบอบบางเอาไว้ แล้วนั่งดื่มเครื่องดื่มต่อไปเงียบๆ
“กลับมาแล้วค่ะ”
ตั้งแต่วันแรกที่ไปเที่ยวด้วยกันจนกระทั่งถึงวันกลับ ทั้งสองคนแทบจะไม่ได้ห่างจากกัน แต่กลับไม่มีใครพูดอะไรถึงสิ่งที่ควรพูดออกมา ราวกับว่าทั้งคู่ต่างพูดคุยกันอยู่ในใจ
“ไง สนุกไหม” อนุชิตที่นั่งดูหนังอยู่ภายในบ้านทักทายบุตรสาวเมื่อเห็นเธอเดินเข้าไปพร้อมเสียงทักทาย
“ค่ะ”
“เจ้าคิวล่ะ”
“ครับ”
“หืม เงียบกันแปลกๆนะ”
อนุชิตเอ่ยถามอย่างไม่ต้องการคำตอบอะไร เขาคาดเดาไว้อยู่แล้วว่าการไปครั้งนี้อาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่พัฒนาขึ้น
“เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ นั่งนานไปหน่อย”
“ไม่ได้แวะที่ไหนเหรอ”
“เลยหัวหินมาก็ไม่ได้แวะค่ะ กลัวถึงบ้านดึกน่ะค่ะ”
“แล้วกินอะไรกันมาหรือยัง คิวอยู่กินข้าวเย็นก่อนไหม”
“ได้ครับ” ร่างสูงตอบรับพลางพยักหน้าเบาๆ
“งั้นเฟิร์นไปอาบน้ำก่อน จะได้คลายปวดเมื่อยตัว”
“ก็ดีเหมือนกัน พี่คิว ช่วยเฟิร์นยกกระเป๋าหน่อยค่ะ”
“รับทราบครับ”
วชิรวิษก้มศีรษะเล็กน้อยเป็นเชิงขออนุญาตอนุชิตก่อนจะก้มลงหยิบกระเป๋าเดินทางแล้วเดินตามหญิงสาวขึ้นบันไดไป
“ขอบคุณค่ะ พี่คิวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าห้องนู้นก่อนก็ได้นะ ที่พี่คิวนอนค้างเมื่อตอนก่อนไป”
“ว่าจะนะ เดี๋ยวพี่จะให้คนรถกลับไปก่อน ขากลับเฟิร์นให้ใครไปส่งพี่หน่อยแล้วกัน”
“ไม่มีปัญหา เดี๋ยวเฟิร์นไปส่งเองก็ได้”
“จ้ะ”
ชายหนุ่มรอให้ประตูห้องปิดสนิทลง เขาจึงเดินไปยังอีกห้องหนึ่ง ที่เขามานอนค้างเมื่อตอนก่อนไปเที่ยว ร่างสูงหายเข้าไปข้างใน พร้อมกับเผยให้เห็นรอยยิ้มของอนุชิตที่เดินตามขึ้นมาดู
“ให้เกียรติน่าดูเลยแห๊ะ น่าจะดูแลดีไม่น้อย” ชายวัยกลางคนยิ้มพอใจก่อนจะเดินกลับลงไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นตามเดิม
“!!!!!”
หลังจากที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สบายตัว หญิงสาวที่กำลังเตรียมตัวจะลงไปข้างล่างก็ต้องสะดุ้งเมื่อเปิดประตูออกมาจากห้องนอนก็เจอร่างสูงที่ยืนพิงกำแพงรอเธออยู่
“รอลงไปพร้อมกันค่ะ”
“.....พี่คิวดูเหมือนเป็นพวกคนคลั่งรักเลยนะคะ”
“ก็ทำนองนั้นล่ะมั้งคะ”
“หืม.....”
รอยยิ้มอบอุ่นเผยให้เห็นบนใบหน้าหล่อเหลา เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ ทำเพียงแค่ผายมือส่งสัญญาณให้หญิงสาวเดินนำลงไป
“มาแล้วค่ะ”
“อืม ไปกินข้าวกันเถอะ เริ่มมืดแล้ว จะได้พักผ่อนกัน”
ทั้งสามคนพากันเดินไปที่โต๊ะกินข้าวตัวใหญ่ที่ตั้งเอาไว้ในห้องข้างๆ เพื่อไปกินมื้อเย็นร่วมกัน และหลังจากที่มื้อเย็นจบลง หทัยชนกก็ขับรถไปส่งวชิรวิษที่บ้านของเขาและกลับออกมาโดยที่ใช้เวลาพูดคุยกันอีกไม่นาน
หลายวันต่อมา
“วันนี้เราต้องไปถ่ายสถานที่ของทางนั้นนะ เพราะฉะนั้นวันนี้เราต้องเดินทาง แต่ก็ไม่ไกลมากหรอก” น้ำฝนบอกหญิงสาวที่เพิ่งตื่นนอนหลังจากที่เธอเข้ามาปลุกตั้งแต่เช้ามืด
“.....เฟิร์นขออาบน้ำแป๊บ”
น้ำฝนจัดการจัดที่นอนให้เรียบร้อยหลังจากที่หญิงสาวเจ้าของห้องเดินหายเข้าไปในห้องแต่งตัว
หลังจากเตรียมตัวกันเสร็จเรียบร้อยก็พากันออกจากบ้านไปยังจุดหมายปลายทาง ที่ทางลูกค้าได้นัดกับพวกเธอเอาไว้
แต่เมื่อมาถึงยังที่หมายหทัยชนกก็ต้องแปลกใจ เมื่อสถานที่ที่เธอเพิ่งก้าวเท้าลงจากรถ คือสถานที่ที่เธอเพิ่งมาเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน มาพร้อมกับวชิรวิษ!!!
- ผู้เขียน
