ไผ่รีบวิ่งขึ้นรถไปเพราะกลัวฉันจะตามไป ฝ่ามือข้างหนึ่งของฉันถลอกมือขวาเสียด้วย น้ำตาไหลอาบแก้ม ฉันใส่หมวกกันน็อกด้วยความอาย สายตาของคนหลายคู่จับจ้องฉันอยู่
สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจกลับบ้าน ขอลางานช่วงบ่าย ฉันนอนแช่บนโซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขก
เขามีคนใหม่
เขามีคนใหม่ไปแล้ว
เขาไม่กลับมาแล้ว
ฉันอยากนอนนิ่ง ๆ ไม่อยากทำอะไรเลย ความเสียใจครั้งนี้รุนแรงเกินไป ฉันควรทำอย่างไรดีกับความรู้สึกแย่นี้ของตัวเอง
‘ความรักมีอายุของมันค่ะ ไม่หมดอายุขัย ก็หมดอายุรัก’ คำพูดของพี่กูรูชื่อดัง ที่ช่วงนี้ฉันได้แต่เปิดวน ๆ ไปหลายคลิป ต้องขอบคุณพี่เขานะ ถ้าไม่มีรายการคนอกหักเหล่านี้ ฉันอาจจะนอนร้องไห้ไม่ไปทำงานทำการ
สองอาทิตย์ผ่านไป หัวใจฉันเข้มแข็งขึ้นมามาก แต่ถามว่าลืมไผ่ได้หรือยังบอกได้คำเดียวว่ายังไม่ลืม พอได้มีเวลาคิดเวลาทบทวนหลายเรื่อง
จริง ๆ แล้วไผ่อาจจะไม่รักฉันนานแล้ว ที่เราอยู่ด้วยกันเพราะความเคยชิ
