จากที่เจอกันทุกวันต้องกลับกลายเป็นได้เจอกันเพียงสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง จากสัปดาห์ละหนึ่งครั้งเป็นสองสัปดาห์เจอกันหนึ่งครั้งและกลายเป็นเดือนละครั้ง
เมื่อไหร่กันที่ความน้อยใจเข้ากัดกินหัวใจของเธอ กระทั่งวันหนึ่งในวันอาทิตย์ที่ท้องฟ้าสดใสเขาไปงานเลี้ยงประจำปีของบริษัท เธอเห็นภาพถ่ายกิจกรรมของเขาผ่านทางเฟซบุ๊กของเพื่อน ๆ ในที่ทำงานซึ่งเขาถูกแท็กไว้ด้วย
เพราะความคิดถึงเธอจึงไล่ดูรูปเขากับเพื่อน ๆ ใจก็อาวรณ์คิดถึงตั้งใจว่าสัปดาห์หน้าเธออาจจะแวะไปหาเขาที่ระยอง
แต่แล้วมือบางก็ต้องสะดุดกับภาพหนึ่ง ภาพที่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งข้าง ๆ เขา เมื่อเธอเลื่อนดูรูปอื่น ๆ แทบทุกรูปผู้หญิงคนนั้นมักนั่งข้างเขาเสมอ
สุดท้ายเธอก็ขุดเจอ...ฝ้าย
เธอเก็บงำความระแวงไว้ในใจ หวังว่าสิ่งที่เธอคิดจะเป็นเพียงเรื่องที่ตัวเองหวาดระแวงเท่านั้น
แต่แล้วเขาก็ทำลายมัน เย็นวันศุกร์ของสัปดาห์ถัดมาเธอขับรถออกจากกรุงเทพฯ ตั้งแต่เ
