“พี่พก มาได้ไงคะ” ฉันหมายถึงตอนที่เขาเข้าไปช่วยฉันถูกจังหวะจากยายเพื่อนหวังดีประสงค์ร้ายคนนั้น
“พี่นั่งอยู่ก่อนแล้ว แต่แนนไม่เห็นพี่”
“อ๋อ พี่คงได้ยินหมดแล้ว” ฉันก้มหน้าลงเขี่ยเป็ดย่างในจานที่เขาคีบให้ การโดนทิ้งทำไมมันถึงได้น่าอายนะ
มันไม่ใช่แค่น่าอายอย่างเดียว มันคือการเสียความมั่นใจ คำถามที่เฝ้าถามตัวเองตลอดว่าเราไม่ดีตรงไหน ไม่ดีจนไม่มีใครอยากอยู่ด้วยเลยเหรอ ไม่ดีจนคนที่เคยรักเปลี่ยนเป็นเกลียดได้เลยเหรอ
แต่อย่างที่รายการดังในยูทูบเคยพูดไว้ ‘เราไม่มีทางรู้ว่าเหตุผลที่แท้จริงของการโดนทิ้งคืออะไร’ อย่าหาคำตอบที่เราไม่มีวันรู้ จงอยู่กับปัจจุบัน
“เป็นอะไร ทำหน้าคิดมากเชียว” พี่พกถามฉัน ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะถามเขากลับ
“พี่ไม่ถามเหรอ ทำไมถึงเลิกกัน ทั้งที่คบกันมาตั้งหลายปี”
“อยากให้พี่ถามไหมละ” ฉันส่ายหน้าอย่างเร็ว ใครจะอยากให้เขาถาม ฉันอาย
“แนนทำงานอะไร พี่ไม่ได้ถามเลย” ใช่
