“แนน ไผ่เลิกกับเขาแล้ว” ฉันอยากจะถามออกไปว่า ‘มาบอกกูทำเพื่อ?’ แต่ก็ไม่ได้ถามฉันแค่นิ่งฟังอยากรู้ว่าเขาต้องการอะไร
“แนน เราขอโทษนะ ไม่มีใครดีกับเราเท่าแนนเลย”
ใช่สิ! กูทำให้มึงทุกอย่าง ดีกว่ากูก็แม่มึงแล้วไอ้เหี้ย อยากจะด่าจนต้องกำมือแน่นเพื่อระงับคำด่า
“แนน เรากลับมาดีกันเถอะนะ เราขอโทษนะ ต่อไปเราจะไม่ทำอีก” อ๋อ นี่ฉันคงพลาดอะไรไปหรือเปล่านะ
“ไว้ตอนเย็นค่อยคุยกันนะ”
บทที่ 11 รักที่ใช่
ไผ่ก็คงเป็นไผ่สินะ ไผ่ที่มองว่าฉันโง่เหมือนเดิม เขายังไม่ได้เลิกกับแฟน แค่แวะมาหาฉันคิดว่าถ้าฉันเล่นด้วยเขาก็คงจะกลับมาหรือไม่ก็เก็บไว้ทั้งสองคน
“แนน ไผ่ไม่ได้รักเขาเลย ไผ่คิดถึงแต่คืนวันเก่า ๆ ของเรา ไผ่คิดถึงแนน ไผ่รู้แล้วว่าไผ่ขาดแนนไม่ได้ ให้โอกาสไผ่นะแนน ไผ่โง่เองที่เลือกผู้หญิงแบบนั้น” อืม ฉันต้องตอบอะไรไหม
“แล้ววันนี้ไผ่มายังไงแล้วรถละ” ฉันถามหารถคันที่ฉันช่วยผ่อนช่วยดาวน์ เห็น
