“ชื่นใจจริง กำลังจะบอกให้หันมาหอมแก้มผัวอยู่พอดี รู้ใจกันจริงๆ” เขาหัวเราะชอบใจที่เธอโมโหเขาแทบตายแต่ทำอะไรเขาไม่ได้
ช่วงเวลานี้เป็นจังหวะเหมาะที่จะบอกเรื่องลูก แต่เธอมัวแต่เสียใจ รู้ตัวอีกทีเขาก็ไปเสียแล้ว คิดแล้วน้ำตาตกใน พอเขาเชยชมสมใจก็จากไปไม่เหลียวหลัง
“คุณชมของบ่าว” เมี้ยนรีบเดินสวนเข้ามาทันทีที่ประตูเปิดออก สภาพของเจ้านายสาวไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างเปลือยมีเพียงผ้าห่มเก่าๆ เท่านั้นคลุมกาย
“เมี้ยน...” ชมเรียกบ่าวรับใช้ใกล้ชิดเพียงแค่นั้นก็พูดไม่ออก รู้สึกเหมือนก้อนอะไรสักอย่างแล่นขึ้นมาจุกที่ลำคอ
“ไม่ต้องพูดอะไรนะคะ บ่าวเข้าใจค่ะว่าคุณชมไม่ได้เต็มใจ” เมี้ยนกอดร่างน้อยที่สั่นสะท้านก่อนจะก้มหน้าร้องไห้เบาๆ
“ฉันกลายเป็นคนอ่อนแอไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แย่จริงๆ เลย” เธอว่าตัวเอง
“คุณชมไม่ได้อ่อนแอนะคะ คุณชมของบ่าวเข็มแข็งมากๆ เลยต่างหากล่ะคะ”
“ขอบใจนะเมี้ยนที่ปลอบใจค
