“อื้อ... ปล่อยนะ” เปรมเห็นว่าพดกำลังเดินมาทางนี้ เขาเลยเปลี่ยนจากการกอดเธอเป็นดึงให้เธอมาโอบกอดเขาแทน
“แม่ชม ปล่อยฉันเถอะ ฉันแต่งงานแล้ว คงจะพาแม่ชมกลับไปลพบุรีไม่ได้หรอก” เปรมแกล้งทำเป็นดึงเธอมาให้กอด และดิ้นก่อนจะผลักชมออกห่าง พูดเหมือนกับว่าชมจะขอตามเขากลับลพบุรีเสียอย่างนั้น
“คุณเปรมพูดอะไรของคุณ”
“ตอนฉันขอแม่ชมแต่งงาน แม่ชมก็ปฏิเสธ เพราะมีที่หมายใหม่ ฉันเข็ดแล้วล่ะ คงรับแม่ชมเป็นเมียอีกคนไม่ได้จริงๆ”
“สารเลว!!!” พดสบถอย่างหยาบคาย ชมหันไปสบตากับพดก็สะดุ้ง ดวงตาของเขาน่ากลัวเหลือเกิน
“พ่อพด” เปรมแกล้งทำเหมือนเพิ่งเห็นพด
“เธอนี่มันเหมือนพี่ชายเหมือนแม่ไม่มีผิด” พดมองชมอย่างดูถูก หญิงสาวส่ายหน้าไปมา ทำท่าจะอธิบาย แต่ก็ไม่ทันเปรมอยู่ดี
“พ่อพดอย่าคิดมากเลยนะ ฉันไม่มีวันแย่งเมียของใครหรอก ฉันรู้ว่าแม่ชมเป็นเมียของพ่อพด”
“หล่อนไม่ใช่เมียของฉันหรอกครับคุณเปรม เป็นแค่คนใช้ในบ้าน ถ้าจะ
