“สารเลว แพศยา” พดสบถ
“กะ... เกิด ชะ... ชาติหน้า ฉะ ฉัน ดะ ใด ขะ ขอ อย่า ให้ ระ เรา จะ เจอกัน อะ อีก” หญิงสาวพูดออกมาด้วยหัวใจแตกสลาย เกิดชาติใดขออย่าให้มีความรักอีกเลย ขอให้หมดเวรหมดกรรมในชาตินี้
“อย่าหวังเลยว่าเธอจะทำแบบนั้นได้ ฉันจะตามเธอไปทุกชาติ ไม่ให้เธอไปเสวยสุขกับไอ้ชู้หน้าไหนทั้งนั้น”
“แม่จ๋า พ่อจ๋า พี่ชัย ชะ.. ชม มารับ.. ชมแล้วใช่ไหม” ชมยื่นมือขึ้นให้ทุกคนจับมือ ก่อนจะหมดลมในที่สุด มือที่เคยนิ่มหยาบกร้านเพราะทำงานหนัก ตกลงข้างตัว ร่างกายที่เหนื่อยล้าอ่อนแรง แน่นิ่งไปอย่างสงบ ใบหน้าของเธอทิ้งตะแคงคอพับลงข้างๆ อย่างหมดเวรหมดกรรม
“คุณชมขา... คุณชมของบ่าว คุณชม ไม่นะคะ บ่าวไม่ยอม บ่าวไม่ยอม” เมี้ยนหรีดร้อง ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด ถลาเข้าไปผลักร่างพดจนกระเด็น ช้อนร่างที่สิ้นลมมากอดแนบอก ร้องไห้แทบขาดใจ
“บ่าวไม่ยอมนะคะ บ่าวไม่ยอมให้คุณชมเป็นอะไรเด็ดขาด บ่าวจะพาคุณชมไปหาหมอ ไปห
