“คุณพดสัญญาแล้วนะคะ ฉันไม่มีใครแล้วจริงๆ”
“ฉันสัญญา พูดคำไหนเป็นคำนั้น” เขาจุมพิตหน้าผากของเธออีกครั้ง ก่อนจะวนกลับมายังริมฝีปากหวานละมุนของเธอ ชมค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา ปล่อยเนื้อปล่อยตัวจากอาการเกร็ง บอกตัวเองว่าเขาไม่ได้ทำร้ายเธอ และเธอก็รักเขา
พดดูพึงพอใจเมื่อเธอไม่มีท่าทีดิ้นหนีอีก เขาๆ ค่อยดึงอาภรณ์ของเธอออกจากตัว หญิงสาวต้านทานด้วยความเขินอาย แต่สุดท้ายเขาสามารถจัดการดึงสิ่งที่ปกปิดร่างผุดผ่องออกไปสำเร็จจนได้
เธอใช้มือปิดป้องปทุมถันทั้งสองข้างอย่างเขินอาย เขากดจุมพิตกับหลังมือของเธอหนักๆ เพื่อทำให้เธอค่อยๆ เปิดเผยเรือนร่างออกจากการปิดป้อง
เขามองสองถันงดงามตรงหน้าด้วยสายตาร้อนแรง คนถูกมองถึงกับหน้าแดงกับสายตาสื่อความหมายนั้น
“อุ๊ย! คุณพด” ชมอุทานเมื่อเขาแกล้งกัดยอดอกของเธอเล่น
“มองฉันแบบนี้ รู้ไหมว่าจะจับกินเสียให้สิ้นซาก”
“ดูคุณพดพูดเข้า” เวลาเขาไม่โกรธหรือโมโห เขาเป็นคนอารมณ
