“คุณพดนี่ปากหวานจริงๆ เลยนะคะ”
“ไหน ขอกอดให้หายคิดถึงหน่อย” เขากอดหอมไม่ให้เธอได้มีเวลาเตรียมตัวเตรียมใจเลย ชมคิดว่าจะบอกเรื่องลูกกับเขา ก็ไม่มีจังหวะเลย เขาระดมจูบเสียจนเธออ่อนระทวยไปหมด
“คุณพดพอก่อนค่ะ ฉันหายใจไม่ออกแล้วนะ” เธอดันใบหน้าเขาออกห่าง
“กอดหอมแค่นี้ไม่ได้หรือไง” น้ำเสียงของเขาเหมือนหงุดหงิด ชมหน้าเสียไม่คิดว่าเขาจะโกรธง่ายขนาดนี้
“ไม่ใช่นะคะ” ชมมองร่างของสามีที่หันหน้าหนี เขาหันหลังให้เธอเหวี่ยงขาลงหน้าเตียง ชมทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นสามีโกรธ
“ไม่ใช่อะไร ทำตัวน่าเบื่อ”
“คุณพด!” ชมคราง... เธอกะพริบตาติดกันหลายครั้ง ไม่เข้าใจว่าตัวเองทำผิดอะไร เมื่อก่อนเขาไม่เคยมีท่าทีแบบนี้กับเธอเลย
“ทำตัวน่ารำคาญ นึกว่าเป็นสาวบริสุทธิ์หรือไง ถึงได้อิดออด” เขาลุกจากเตียง เดินไปที่ประตู ชมถึงกับหูอื้อตาลายไปหมด กับประโยคของเขา
“นั่นคุณพดจะไปไหนคะ”
“จะออกไปเดินเล่นเสียหน่อย นอนไปก่อนเถอะ ไ
