56

1557 คำ

“เราไปกันเถอะ” บรรณเอ่ยชวน “นั่นน้องบัวนี่คะ ไม่เข้าไปทักเธอหน่อยเหรอคะ” สารินเอ่ยถาม “ไม่ดีกว่า” เขาหันมามองสบตาหญิงสาวข้างกาย พอสารินความจำเสื่อมก็กลายเป็นคนน่าสงสารขึ้นมาในทันที เขาเองไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้นึกสงสารเธอตั้งแต่แรกเห็น “เพราะเรื่องที่คุณโดนใส่ร้ายน่ะเหรอคะ” สารินทราบเรื่องนี้เพราะบรรณเล่าให้ฟังว่าเขาโดนใส่ร้ายว่าตัวเองส่งคนมาก่อกวนรีสอร์ท ทำให้เกิดความเสียหาย เธอเองไม่เข้าใจว่าทำไมเขาไม่เข้าไปอธิบายเรื่องนี้ให้น้องสาวฟัง บัวบุษบาเป็นคนดี จากการที่เธอได้พูดคุยกับอีกฝ่าย หลังออกจากโรงพยาบาล นั่นทำให้เธอสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนเช่นไร เธอป่วยอยู่โรงพยาบาล นฤดมเป็นคนแจ้งให้บัวบุษบาทราบหลังจากที่เธอหายไปว่าเธอป่วยอยู่โรงพยาบาล และนฤดมพาเธอไปส่งหลังจากที่หมอให้เธอกลับบ้านได้ “คุณรอผมสักครู่ได้ไหมครับ ผมจะไปเข้าห้องน้ำ” เดินไปสักครู่ บรรณก็เอ่ยขอตัว “ได้สิคะ เดี๋ยวฉ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม